A. Turan Alkan - Otur Kaya, sıfır!

		A. Turan Alkan
Otur Kaya, sıfır!

-Sevgili öğrencilerim, şimdi lütfen kâğıdı kalemi bırakın; kitapları masanın gözüne koyun, arka ya yaslanıp soruyu dikkatle dinledikten sonra cevabı bulmaya çalışın. Soru basit, Mimar Sinan nasıl bir mimardır?

-Yahu adı üstünde hocam, Mimar Sinan! Mimarlar âleminin pâdişahı, üstad, nâmı dünyayı tutmuş bir adam. Elbette büyük bir mimar, hatta muhteşem!
-Aferin Kaya, doğru cevap verdin. Bir basit soru daha geliyor; bilirsen seni haftanın en başarılı öğrencisi ilan edeceğim; soru şu: Mimar Sinan, niçin büyük bir mimardır, senin tâbirle niçin muhteşem?
-...!
-İyi de öğretmenim, ben mimar değilim, sanat tarihçisi hiç değilim; Mimar Sinan'ın büyük mimar olduğunu her yerde duyduk, öğrendik ama niçin büyük olduğunu ben bilemem.
-Kim bilir?
-Ne bileyim, işin uzmanları vardır, onlar bilir herhalde?
-Otur Kaya, sıfır!
-Ama haksızlık yapıyorsunuz öğretmenim, bir soru daha sorun bari?
-Peki Kaya; bana Mimar Sinan'dan başka iki mimar adı daha söyleyebilir misin?
-Eski mi, yeni mi?
-Fark etmez, söyle kâfi!
-Birisi halamın büyük oğlu Necdet Abi var, o; öteki...
-Yabancı mimar da olabilir Kaya, biliyorsan söyleyebilirsin...
-Biliyorum aslında, dilimin ucunda ama gelmiyor işte, öğretmenim Necdet Abi'ye telefon etme hakkımı kullanabilir miyim?

Adem Güneş - 4+4+4 ve çocuk gelinler riski

	Adem Güneş	adem.gunes@aksiyon.com.tr
	4+4+4 ve çocuk gelinler riski
Sayı: 925 / Tarih : 05-03-2012
Bizim zamanımızda ilkokul 5 yıldı. Sonra ortaokul geliyordu 3 yıl. Ve ardından 3 yıl da lise… Sonra üniversite sınavına giriliyordu. Bu durumda eğitim 5+3+3 idi… Bunun ilk 5 yılı mecburi, geri kalanlar ise anne babanın insafına terk edilmişti… Aileler devlet ile yaka paça olmamak için çocuklarına ilk 5 yıllık eğitimi aldırdıktan sonra bir ara karar alarak “Tamam mı, devam mı?” sorusuna cevap vererek çocuklarının geleceğini şekillendiriyorlardı. Kendi dönemimden çok iyi hatırlıyorum ki kırsal kesimde birçok çocuk ilkokuldan sonra “kurbanlık koyun” gibi kendileri hakkında ailelerinin alacağı kararı bekliyordu. Hele kız çocukları, ilkokuldan sonra okutulmama riskinin stresini çeken en belirgin kitleyi oluşturuyordu…

A. Turan Alkan - Çakma din!

		A. Turan Alkan
Çakma din!

T24 Sitesi'ndeki haberi, diğer haber kanallarında göremedim:

Üç büyük (?) İstanbul takımından birinin taraftarları, "Bu mıntıkada sadece bizim takımın şampiyonluğunu kutlarız" gerekçesiyle semtin kalabalık güzergâhlarında nöbet tutmuşlar; kendilerine "Dağılsanız iyi olur, niçin toplandınız?" diye sual eden güvenlik görevlilerine de, "Size ne yahu, biz kendi takımımızın kazandığı dördüncülüğü kutluyoruz" diye mizah yükü yüksek bir cevap vermişler. Haberin fotoğrafı da var. Polis hadiseye dikkat kesilip tedbir almış, buna rağmen tatsızlıklar çıkmış.

Nevzat Turhan - Üç yuva yıkıcı: İçki, kumar ve iç mimar!

Üç yuva yıkıcı: İçki, kumar ve iç mimar! 

Prof. Dr. Nevzat Tarhan

• Haber 7        30 Temmuz 2012 

Mobilya mağazasında kocası ile kavga eden çarşaflı kadını düşündükten sonra bu yazıyı yazma ihtiyacını hissettim. Sade yaşamanın güzelliğini kaybeden bir kültür bizim kültürümüz olmazdı.

İç mimari mesleği ile uğraşanlar yanlış anlamasınlar ancak mesleklerinin bazı risklerini onlara anlatmak istiyorum.
Özellikle iç mimari ve tasarım üretiminde önde olan İtalya, İspanya’nın süratle krize yönelmesi bazı sosyal hastalıkları bize hatırlattı.
Bu üç sosyal hastalık aile de ve ülke de ekonominin çöküşünün görünmeyen psikososyal nedenidir.
Batının  “Hedonizm, Egoizm ve Komfortizm” hastalıkları çöküşün işaretleri olarak düşünülmelidir. Bu sosyal hastalık belirtileri bizde de çokça rastlanır oldu.
Zevkçiliği, bencilliği ve kişisel rahatını yücelten bireylerin çoğunlukta olduğu hiçbir aile mutlu olamaz, hiçbir kurum devam edemez ve hiçbir toplum ayakta kalamaz.
Bu üç hastalığın sonucu…
İnsanların tembelleşmesi, lüks ve eğlencenin yüceltilmesi, görev ve sorumluluk duygusunda azalma olması, israfın, aç gözlülük ve doyumsuzluğun yaygınlaşması, sosyal ilişkilerde saygının ve empatinin değerini yitirmesi, bencilliğin teşvik edilmesi sonucu toplum da bazı değerler geriler.
Sevgi, saygı, güven, merhamet ve sorumluluk değerleri zarar görür.
Halkın düzene sevgi ve güveninin zayıflaması ile birlikte toplumda adalet ve dürüstlük duygusunun gerilemesi sonucu gelir dağılımının bozulması ortaya çıkar.

Yılmaz Özdil - Şey kitap şekerim...

Şey kitap şekerim... Eurovision şarkımız belli oldu... Shake it up şekerim. Ne şiş yandı, ne kebap yani. Türkçe mi olsun, İngilizce mi, derken... Türkilizce oldu. Ama küçük bir pürüz var. Sabah gazetesi, "salla şekerim" diye tercüme etmiş, shake it up şekerim'i. Hürriyet, "çalkala şekerim" demiş. Milliyet, "yukarı salla şekerim." Posta, "çalkala salla şekerim." Akşam, "salla çalkala şekerim."

Elif Şafak - Edebiyattan para kazanmak ayıp mı?

		Elif Şafak
Edebiyattan para kazanmak ayıp mı?

Edebiyat âleminde pek konuşulmayan tuhaf mı tuhaf bir durum var. Hani sanki hep geçiştiriverdiğimiz bir mesele bu.

Yok-muş gibi yaptıklarımızdan. Kendi kendimize kalınca bile sormayı sevmediğimiz bir soru söz konusu: "Acaba yazarlar ve şairler eserlerinden bir gelir edinmeyi önemser mi önemsemez mi?" Daha açık sormak gerekirse: "Bir edebiyatçı için yazdıklarından para kazanmak önemli midir?"
Gelin bu soruya yakından bakalım. Ve dürüstçe... Bu ülkede ne zaman bir müzisyen albüm çıkarsa, klip yapsa, konser verse ya da diyelim, bir yönetmen en son filmini yahut belgeselini tamamlasa, orta yerde hiç çekinmeden "bütçe" konuşulabilir. Edinilen kazanç dillendirilir. Keza, sanatçının eseriyle ilgili tanıtım yapması son derece normal karşılanır. Bir filmin, serginin, albümün reklamının yapılması olağan addedilir. Heykeltıraş heykellerinin, şarkıcı şarkılarının, ressam resimlerinin, yönetmen filmlerinin tanıtımı için uğraş verebilir. Ve tüm bunların karşılığında bir miktar kazanarak, kendi kendine yeterek, ayakları üzerinde durarak üretmeye devam etmesi gayet "anlaşılır" bir meseledir. Aslına bakarsanız, sanatın her dalında sanatçıların yaptığı işten para kazanmak istemesi doğal görülür. Bir tek alan hariç: Edebiyat!

Can Dündar - İki yenik ordu

İki yenik ordu

Can Dündar Ada  candundarada@gmail.com

Bürokrasinin “milli” sıfatını yakıştırdığı iki bakanlığı vardır:Milli Savunma ve Milli Eğitim...
Bu ikisi, iki büyük orduyu yönetir:
Silahlı Kuvvetler ile eğitim ordusu...
Ne yazık ki ikisi de, “Büyük Zafer”i, birer yenik ordu gibi “kutluyor”, bu 30 Ağustos’ta...
* * *
362 general ve amirali bulunan Türk Silahlı Kuvvetleri’nde 68 general ve amiral tutuklu...
Bahriyelilerin durumu daha da vahim:
Muharip 48 amiralin yarısından fazlası tutuklu...
Eski Genelkurmay Başkanı, “bir terör örgütünü yönetmek”ten yargılanıyor.
Terfilere karar verecek Yüksek Askeri Şura’ya 2 general katılamadı; çünkü hapisteler.
Şura, tutuklu 40 komutanı hep birden emekliye sevk etti.
Darbe hazırlığına karıştılarsa ben hepsinin tasfiyesinden yanayım; ama Balyoz davasının nasıl çürük delillerle yürütüldüğünü gören herkes, bunun darbecileri cezalandıracak bir yargılama değil, “Silahlı Kuvvetler’in geleceğini şekillendirecek bir tasfiye” olduğu görüyor artık...
Tasfiye edilenler bugün Hasdal’da üniformalarını çıkaracak ve “sivil hayat”a Silivri’de devam edecek.
Etrafta muhtıra verecek asker kalmayınca muhtıra işi de “sivilleşti”. Askerin boşluğunu doldurmak için Hükümet içinde bakanlar birbirine muhtıra veriyor artık...
Tasfiyenin fiili sonucunu ise BDP Eşbaşkanı Selahattin Demirtaş özetliyor:
“Şemdinli-Çukurca arasındaki 400 kilometrelik alan PKK denetiminde. Ordu ancak havadan destek yapabiliyor.”

Hasan Celal Güzel - Zaferler ayında düşünceler

YAZARLAR

HASAN CELAL GÜZEL

Zaferler ayında düşünceler

Hiç düşündünüz mü sevgili okuyucularım, Anadolu'nun fethi tarihi olarak kabul ettiğimiz 26 Ağustos 1071'de, yani bundan bin seneye yakın zaman önce Türk Sultanı Alp Arslan'ın kazandığı Malazgirt Zaferi esnâsında, dünyanın ahvâli umûmiyesi neydi ve bugünün 'medenî' milletleri ne durumdaydılar?
Amerika ve Avustralya kıtaları bomboştu. Kuzey Amerika'da, bugünküABD'nin topraklarında, Asya'nın kuzeyinden geçen göçebe kabileler, muhtemelen Türklerle akrabalığı bulunan Kızılderililer vardı. Orta ve Güney Amerika'da ise İnka, Maya ve Aztek medeniyetleri yeşeriyordu. BugünküAB'nin bulunduğu Avrupa'da zulmet ve zulüm hâkimdi. Batı Roma'nın yıkıntıları arasında, Türk Hun İmparatoru Attilâ'nın önüne katarak getirdiği barbar kavimler, tam bir kültür ve medeniyet fukarası olarak derebeylerinin etrafında vahşî bir hayat tarzı içinde yaşıyorlardı ve Kilise'nin Ortaçağ karanlığındaki rolü,Engizisyon işkencelerine dönüşüyordu.
Anadolu'da Doğu Roma'nın (Bizans) saltanatı sallantıdaydı. Asya'da ise,Oğuzlar (Uzlar/Kumanlar) 600 bin kişilik bir orduyla Tuna'yı geçip Balkanlar'a inmişler, Peçenekler ile birlikte Doğu Avrupa'ya hâkim olmuşlardı. Slavlar, Türkhâkimiyeti altındaydı. Asya'nın büyük bir kısmı, Batı ve Doğu Türkistan, Kazan,Kırım, Sibirya, İran ve Hindistan'da Türk devletleri hüküm sürüyordu. 

Fatih Altaylı - En iyi tıp sistemi nasıl çalışıyor

Fatih Altaylı

faltayli@htgazete.com.tr

En iyi tıp sistemi nasıl çalışıyor

18 Eylül 2011 Pazar, 10:54:29 

 

PROFESÖR Murat Tuzcu ile öğle yemeğinde buluştuk dün.
Herhalde kim olduğunu biliyorsunuzdur.
1992'den bu yana dünyanın en önemli sağlık kuruluşlarından Cleveland Clinic'te kardiyoloji bölümünde yönetici olarak görev yapıyor.
Dünya çapında bir kalp uzmanı. Bayağı eğlenceli bir buluşma oldu. Güldük, konuştuk.
Bir kongre için birkaç günlüğüne Türkiye'ye gelmiş. Prensip olarak Türkiye'de hasta bakmıyor.
Yok yok, ukalalıktan değil.
"Birkaç günlüğüne geldiğim Türkiye'de hasta bakmayı etik olarak doğru bulmuyorum. Çünkü detaylı incelemeler yapmam, hastayı takip etmem mümkün değil. Üstünkörü bir iş olur bakarsam. Bu da hastaya haksızlık. Benim için de ayıp" diyor.
"Ama tabii bundan kaçmak da mümkün değil" diyor gülerek.
"Annem mutlaka birkaç kişiye baktırıyor" diye ekliyor. Bu kez de annesinin oturduğu evin karşısındaki parktaki temizlik görevlisini muayene etmiş.
Merak etmeyin, Murat Tuzcu'nun sağlıklı yaşam önerilerini falan yazmayacağım.
Bu tip öneriler bende stres yapıyor. Büyük ihtimalle sizde de yapıyordur.
Murat Hocam'dan nakledeceklerim farklı.

Yılmaz Özdil-Hata’y

Hata’y

Flaş, flaş, flaş...

Suratını güneş gözlüğü ve şapkayla kamufle edip, ben Ancelina Coli’yim diyerek, kampa girmeye çalışan kişinin, CHP mebusu Hurşit Güneş olduğu ortaya çıktı sayın seyirciler...

*

Ön kapıdaki arbede sırasında, arka kapıya gelip, ben Bıret Pit’im, yengenizi alıp çıkıcam diyen şüpheli şahsın ise, Muharrem İnce olduğu anlaşıldı. İçeri sokulmayınca sinirlenen İnce, kardeşim, Abdullah Gül Corc Kuluni’yse, ben haydi haydi Bıret’im diye bağırdı, azzz sonra...

*

Kendisine Halepli Kürt süsü vererek, Kilis’te ev kiralamaya çalışan CIA ajanı, mahalleli tarafından dövüldü. Beyzbol sopasıyla basın açıklaması yapan ev sahibi, görür görmez şüphelendim, bunca yıllık Kilisliyim, zenci Kürt’ü ilk kez görüyorum dedi, birazdan...

*

Şok, şok, şok... Lazkiye’de savaşması için Mit’in özel uçağıyla Libya’dan getirilen El Kaideciler, Bodrum’da güneşlenirken paparazzilere yakalandı. CHP mebuslarını biiç’e sokmayan maça kızı yetkilileri, valla bizde kaide belli, bi lahmacuna 50 lira ödeyecek kadar kerizse, ister Bin Ladin, ister kupa papazı gelsin, başımızın üstünde yeri var dedi, azzz sonra.

*

Fatih Altaylı-Türk mimarlar cami yapar ama...

Türk mimarlar cami yapar ama...

DİYANET İşleri Başkanı Mehmet Görmez, Cumhuriyet döneminde Türk mimarların cami projelerine ilgi göstermediğini ve bu yüzden Cumhuriyet dönemine özgü bir cami mimarisinin gelişmediğini söyledi.
Gerçeklik payı var mı? Var!
Ama acaba kabahat mimarlarda mı ya da sadece mimarlarda mı?
Çamlıca'ya yapılacak cami için proje yarışması açıldığı günlerde yazdım, "Türkiye'nin önemli ve uluslararası değerde mimarlarını bu proje yarışmasına davet edin ve proje yarışması için süreyi uzatın" diye.
"Genç kuşağın başarılı, ödüllü mimarları Emre Arolat'ı, Han Tümertekin'i, Murat Tabanlıoğlu'nu bu proje yarışmasına çağırın. Hatta Zaha Hadid'e özel davetiye yollayın" diye.
Yapıldı mı böyle bir şey?
Hiç zannetmiyorum.
Peki "Türkiyeli mimarlar, cami projesine niye ilgi göstermiyor?" diye hiç düşündü mü Mehmet Görmez.
Göstermediler, çünkü mimarlarımız, mimarların başına gelenleri Diyanet İşleri Başkanı'ndan daha iyi biliyor da ondan.
Cami projesi çizen mimarlarımızın başına neler geliyor anlatayım da, Sevgili Diyanet İşleri Başkanı'mız da öğrensin.

Murat Bardakçı-Camiler ve mimarlar

Camiler ve mimarlar

DİYANET İşleri Başkanı Prof. Mehmet Görmez, cumhuriyet devri mimarlarının bu döneme özgü tek bir cami projesi çizemediklerini, zira cami konusuna küsmüş olduklarını söylemiş....

Prof. Görmez çok doğru ama bir o kadar da eksik söylemiş: Cumhuriyet dönemi mimarlarının cami projesini bir tarafa bırakın, dönemin sembolü olabilecek tek bir eserleri bile yoktur! Kalıcı eser verememeleri bir yana, başta İstanbul olmak üzere birçok şehri kişiliksiz, dümdüz, burunsuz, bir kısmı da üstelik çatısız ve herbiri birbirinden zevksiz beton yığınları ile dolduranlar, cumhuriyet döneminin meslekleri sadece diplomalarında yazılı olmaktan ibaret kalmış mimarlarıdır! Kırk yılda bir düzgün ve çağdaş projeler çizenlerinin eser vermelerine de engel olunmuş, meselâ Vedat Dalokay’ın Ankara için hazırladığı ve o zaman için son derece modern olan cami projesi İslâmâbad’a kaçırılmış, yerini 16. asır camilerinin betondan ucuz bir kopyası olan Kocatepe almıştır. Taksim Meydanı’nda heyûlâ gibi yükselen AKM’nin “cumhuriyet mimarîsinin sembolü” olduğunu söyleyip yıkılmaması ve yerinde kalması için feryâd ü figan edenler mi? Bir mezbeleyi “sembol” kabul etmenin zevk fukaralığını göstermesi bir tarafa, böyle bir çirkinliği yeni rejim ile özdeşleştirmek de cumhuriyete hakaretten ibarettir!

Ali Bulaç-Bitirenler

Bitirenler

Somut verilere dayanmayan değerlendirmelerde bulunanların önemli bir bölümü "İslamcılık bitti" derken, aslında "bitmeli" diyenlerdir. Buna olayların tahrifi yoluyla bilginin suistimali adını veriyorum.
Sosyal bilimciler bunu çokça yaparlar. Sözde nesnel olarak "olanı tasvir ediyoruz" derken, gerçekte "olması gereken"e atıfta bulunuyorlar, ama bunu yaptıklarını kabul etmezler, çünkü açığa çıkması durumunda söz konusu yöntem onların akademik ve bilimsel kariyerlerine halel getirir. Modern devlet ve bir şekilde iktidarla ilişkili olan bütün bilgi üretim süreçlerinde bu yöntemin tahrifatı ve suistimali söz konusudur, zira üniversiteler ve akademik çalışmalar olmasa modern iktidar mümkün olamaz.
Yakından bakalım: İslamcılığın bitmesini isteyenler, bugün meydanı liberal kapitalizme ve eğer dirilebilirse sosyalizme bırakmak istiyorlar. Ulus devlete ve kolektivizme meydan okuyan liberalizm ile vahşi piyasaya meydan okuyan sosyalizm, her ikisi de 'sistem-içi kavga'nın taraflarıdır. Sisteme kendi içinden tehdit gelmez. Tehdit bir başka paradigmadan eleştiri getiren muhaliflerden gelir.
İslamcılığı nefret diliyle eleştirenlerin bir bölümü tabii ki her türlü versiyonuyla milliyetçi ideologlar ve siyasetçilerdir. Milliyetçiler, hem koca imparatorluğun parçalanmasında öncü rol oynadılar hem bugün Müslümanların ümmet olarak birleşmesine engel olmaya çalışıyorlar. "Nice Müslüman ve dindar" var ki, açık reddine rağmen özünde milliyetçidir, en azından "Türkiye'nin liderliğinde İslam Birliği" fikrine sahiptir.

İsmail Yağcı - Osmanlı’da hainlerin cezası!

Çınaraltı İsmail Yağcı ismail.yagci@tg.com.tr 27 Ağustos 2012 Pazartesi

Osmanlı’da hainlerin cezası!

600 seneden fazla ayakta kalabilen Osmanlı devletinde adalet başta gelirdi. Halka zulmedip haksız kazanç elde ettikleri sabit olanların o güne kadarki mal varlığı “zoralım”a tabi tutulurdu. En mühim suç ise ihanetti. İhaneti sabit olanlar, kim olursa olsun ölüm cezasına çarptırılırdı. Bütün mallarına yani mirasına, devletçe el konurdu. Bu mallardan mirasçılarına tek akçe verilmezdi. Bu mal ve para kirli sayılırdı. Malları mezatta sattırılır elde edilen paraların hepsi fakir fukaraya dağıtılırdı. Hatta bazen sadece gayrimüslimlere dağıtılırdı. Hainin kabrine taş dikilmezdi. Hainin sağlığında yaptığı bazı hayır eserler varsa bunlar yıkılmazdı; ancak cami, medrese, hamam gibi halkın kullandığı yerlerdeki bani yani yaptıran kitabesi, kırılarak yerinden çıkarılırdı. Peki kimler hain sayılırdı: Osmanlı devleti aleyhine çalışan, düşmanlarla bilerek irtibat kurduğu ispatlananlar. Düşmana bilerek yardım edip onları kendi devletine saldırmaya teşvik edenler. Seferde kendi askeri arasında, seferden vazgeçirici konuşmalar yapanlar vs... Çünkü ihanetin nelerde olacağı o kadar da önemli değildi. Kaş göz işareti ile, muhabbetle sarılmakla bile ihanet mümkündü. Sadakatin ve ihanetin meydana geldiği yer aslında o kişinin kalbi idi. Kalbe fesat girince hiçbir şey yapmasa bile, o kalbin sahibi haindir... İhanete bu kadar ağır ceza belki ağır gibi gelebilir. İhanet çok zehirli bir yılana süt verip beslemek gibidir. O yılanın kaç kişiyi nerelerde sokacağı, yutacağı belli değildir. İhaneti bilip “aman başıma bir iş gelmesin, bana dokunmayan yılan bin yaşasın” diye düşünenler de hainin ta kendisidir. O hainin beslediği yılan da, dönüp ilk kendine hizmet edeni sokar. Kanuni Sultan Süleyman han, devrin şeyhülislamı Ebussuud Efendi’ye bir mektupla “Allah korusun Devlet-i Osmaninin yıkılışı neden olur” diye sorar. Şeyhülislamın cevabı ise “Neme lazım”dır. Sonra anlaşılır ki “Bir devlet ‘bana ne, neme lazım’ denirse yıkılır” demektir. Devletine sahip çıkmak yardımcı olmak her vatandaşın dinî ve millî görevidir. Bunu yapmayanlar, boş verenler de konumu ne olursa olsun haindirler. Tarihte yine görülmüştür ki hainler, hizmet ettikleri katillerce ilk imha edilenler olmuştur!.. 20 Ağustos 2012 günü Gaziantep’teki terörist saldırısında şehid olanlara rahmet,yaralananlara acil şifa diliyor, hainleri ve onlarla kol kola olanları da lanetliyorum.  İsmail Yağcı - Türkiye

İbrahim Tenekeci - Kibir değil, izzet

İbrahim Tenekeci
ibrahim.tenekeci@yenisafak.com.tr

29 Ağustos 2012 Çarşamba

Kibir değil, izzetNe zaman kibirden konuşsak, aklıma ilk olarak Abdülaziz Bekkine Hazretleri'nin şu sözü geliyor: "Bana kâfiri getirin, kibirliyi getirmeyin." (Nurettin Topçu'ya Armağan, Sayfa 179) Sadece bu söz bile, konunun vahametini göstermeye yetiyor. Demek ki, hem kibirden, hem de kibirli kimseden uzak durmamız gerekiyor. Ha kibrit, ha kibir. İkisi de yakıcı. Son yıllarda şöyle bir şey oluyor: Bir yandan Türk Dil Kurumu yabancı kelimelere karşılık bulmaya çalışıyor, bir yandan da bize mahsus kelimelerin 'yabancı' karşılıkları yaygın hale geliyor veya getiriliyor. Bir anlamda, kelimelerin ve kavramların içini boşaltıyor, derinliğini yok ediyorlar. Sözgelimi hırsızlık demiyorlar da yolsuzluk diyorlar. Ahlak değil etik, insan değil birey, kibir değil özgüven vs. "Hırsızlık yapmış" demek ile "yolsuzluk yapmış" demek, belki de bundandır, toplumumuzda aynı yankıyı uyandırmıyor. "İnsan eşref-i mahlûkattır" diyorsunuz da, aynı şeyi birey için söyleyemiyorsunuz. Diliniz varmıyor.

Mehmet Y. Yılmaz-Bülent Arınç hepimizi kandırmak mı istedi?

Bülent Arınç hepimizi kandırmak mı istedi?

CHP milletvekili Hurşit Güneş’in ziyaret etmesine izin verilmeyen Apaydın Konaklama Tesisleri için Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç şöyle söyledi:

“BM’nin mevzuatında da kadınların, çocukların kaldığı kamplar ile asker kişilerin kaldığı kampların statüsü ayrıdır. General de var, albay da var. Kimliklerinin tespit edilmesi halinde hem kendilerinin, hem de ailelerinin zarar görmesi ihtimali vardır.”
Resmi açıklamalardan kuşku duymak, gazeteciliğin olmaz ise olmazlarındandır. Ben de bu sözler üzerine kuşkuya düştüm ve dün internetten Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği’nin (www.unhcr.org.tr) sitesine girdim.
Sitede mültecilik mevzuatı ile ilgili özel bir bölüm var ve burada ilgili bütün uluslararası sözleşmelerin tercümeleri de mevcut. Üşenmedim okudum, böyle “asker kişiler ile kadın ve çocukların kaldıkları kampların statülerinin ayrı” olduğuna ilişin bir şey bulamadım. Bülent Arınç, bunu nereden bulduğunu açıklarsa, ben de sizlere iletirim, hep birlikte öğrenmiş oluruz. Tabii bunu Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu da yapabilir, o da “Sivillerin kaldığı kampların aksine ziyaret prosedürü farklı” diyor çünkü.
 

Doğan Hızlan-Tren sadece raylardan mı ibarettir

Tren sadece raylardan mı ibarettir

RAY döşeme konusundaki yazıları okurken, trenin çağrışımlarından uzak, sadece demiryollarından söz eden yazılar, bende demir soğukluğu yarattı.

Onlara biraz edebiyatın sıcaklığını vereyim istedim.
Osmanlı’dan bu yana demiryollarının taşıdığı anlam çok derin ve elbette ki tarihi önemi çok eskidir. Son günlerde bir dizideki sözü anımsatalım.
Abdülaziz, trenin gelmesini heyecanla bekliyor, “Memleketime demiryolu yapılsın da isterse sırtımdan geçsin” diyor.
Onuncu Yıl Marşı’nda da başarının simgesi olarak demiryolundan söz edilir.
Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, yasaklı döneminde Taksim Toplantıları’nda yaptığı konuşmada, ekonomimizin tarihini anlatırken, nereden nereye geldiğimizi şöyle özetlemişti: “İki şair, ondan (demiryollarından) başka bir şey olsaydı, şiirlerinde yazarlardı.”
Kendine özgü ironik bir gönderme. Çok hoşuma gitmişti.
Demiryolu her zaman uygarlığı getirmiştir, eskiden beri şehirle köy arasındaki bağlantıyı kurar.
Eski kuşaktan siyasetçilerin, bilim insanlarının, sanatçıların, edebiyatçıların mutlaka trenin önünde çekilmiş veda kareleri vardır.

Deniz Ülke Arıboğan- Neymiş bu sıfır sorun?

Neymiş bu sıfır sorun?

Başımıza gelen her kötü şeyin bir sorumlusu bir lanetlisi olacak ya, şimdilerde de 'sıfır sorun politikasına' takmış durumdayız. Arap Baharı'nın da sorumlusu o, Suriye krizinin de, bölgesel mezhep çatışmasının da, hatta belki küresel ekonomik krizin de. İnsan neymiş bu 'sıfır sorunun gücü' demekten kendini alamıyor. Nelere kadirmiş, nelere bedelmiş? Tarihin derinliklerinden bugüne kadar kurulmuş ne kadar yapı varsa, anlaşıldığı kadarıyla Türkiye'nin yeni dış politikasının vizyonuyla hepsi çözülmüş gitmiş.
Aslında bu da bir terakki sayılır. Eskiden her şeyi ABD ya da İsrail yapardı hem çevremizde hem de içimizde. Kötülüklerin sorumluları belliydi. Şimdi ne olduysa Arap Baharı'nı da biz tetikliyoruz; Suriye'yi de biz bölüyoruz; El Kaide'yi de biz kullanıyoruz; bölgenin silahlanmasını da biz sağlıyoruz vs. Ya aşırı ego şişmesine paralel bir narsizme tutulduk ya da hakikaten aniden tarif edilemez bir güce kavuştuk. Bu öyle bir güç ki, kimileri 'bütün dünyayı biz yönetiyoruz; her şey bize bağlı' derken, kimisi de 'bütün dünyayı biz batırıyoruz, her şey bizden kaynaklı' düşüncesinde. Bir sakin olalım ve neden bahsediyoruz onu bulalım.

Yılmaz Özdil-Eli ayağı tutan acizler ülkesinin... İnsanüstü yetenekli milli takımı

Eli ayağı tutan acizler ülkesinin... İnsanüstü yetenekli milli takımı

Korhan Yamaç.

Teğmen’di.
Mayına bastı.
Sağ ayağını kaybetti.
Atıcılıkta yarışacak.

Oğuzhan Polat.
Mayına bastı, topuğu koptu.
Zafer Korkmaz.
Mayına bastı, dizinden gitti.
Okçularımız.

2012 Londra Paralimpik Olimpiyatı bugün başlıyor. 67 evladımız mücadele edecek.

“Sakaryalı Mehmet Kıran, okçuydu, bedensel engelliler federasyonu’nda gönüllü çalışıyor, bize yardımcı oluyordu, askere gitti,
Eruh’ta şehit düştü, onun
için yarışacağız” diyor Zafer.

Fikret Bila - Çiçek’ten ulusal mutabakat çağrısı

Fikret Bila           fbila@milliyet.com.tr

Çiçek’ten ulusal mutabakat çağrısı

28.08.2012 Salı 07:28
Meclis Başkanı Cemil Çiçek yaşanan son terör olaylarından sonra “ulusal mutabakat” çağrısı yaptı. Gazetelerin Ankara temsilcilerini dün kahvaltıya davet eden Çiçek, “Teröre Karşı Ulusal Mutabakat” başlığı taşıyan bir metin dağıttı ve siyasi partilere, Anayasal kurumlara, sivil toplum kuruluşlarına ve vatandaşlara çağrıda bulundu.

“Ulusal Mutabakat” metnini “vatandaş Cemil Çiçek” olarak hazırladığını ve duyurduğunu, ancak basının bu çağrıyı “TBMM Başkanı’nın çağrısı” olarak duyurması halinde de bir itirazı olmayacağı kaydını düştü.

Gaziantep ruhu
TBMM Başkanı Çiçek, Gaziantep’teki cenaze töreninde devletin zirvesinin ve siyasi partiliderlerinin bir araya gelmesinin yarattığı hava ve beklentiyle hareket ettiğini söyleyebiliriz.
Bu fotoğraftan sonra kamuoyunda “sadece cenazelerde, cami avlusunda değil, Ankara’da da bir araya gelin ve bu sorunu çözün” talebi ve beklentisine ilk yanıt veren Meclis Başkanı oldu.
Çiçek, tıpkı yeni Anayasa hazırlanması gibi çok ağır ve ve önemli bir çalışmaya öncülük ettiği gibi, şimdi de terörle mücadele ve çözüm konusunda da elini taşın altına koymuş görünüyor.

TCDD'den Teşekkür açıklaması

Teşekkür açıklaması

TCDD yazısı nedeniyle Hürriyet yazarı Yılmaz Özdil'e teşekkür etti.

Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları (TCDD), son günlerde, basın yayın organlarında ve internet medyasında yer alan tartışmaların, demiryollarının tıpkı Cumhuriyetin ilk yıllarındaki gibi devlet politikası olarak ele alınmasından ve demiryollarına yatırım yapılmasından heyecan ve gurur duyan 32 bin demiryolcuyu derinden üzdüğünü bildirdi.
TCDD'den yapılan yazılı açıklamada, son günlerde, basın yayın organlarında ve internet medyasında yer alan tartışmalarla ilgili açıklama yapılması gereğinin ortaya çıktığı belirtildi.
Açıklamada, demiryolları tarihinin tasnifinin, Osmanlı dönemi, demiryolu yapımının devlet politikası olarak ele alındığı ve demiryolu ağırlıklı ulaşım politikasının izlendiği 1923-1950 dönemi; karayolu ağırlıklı politikaların izlendiği ve demiryollarının ihmal edildiği 1950 sonrası dönem ve demiryollarının yeniden devlet politikası olarak ele alındığı 2003 sonrası dönem olarak yapıldığı ifade edildi.
Ulu Önder Atatürk'ün, “Demiryolları refah ve ümran tevlit eder” sözünün hatırlatıldığı açıklamada, demiryolcuların Atatürk'ü şükranla yad ettikleri ve Atatürk Dönemindeki demiryolu hamlesini yeniden Türk Milletine yaşatmayı ideal hedef olarak gördükleri vurgulandı.
2002-2004 yıllarında, üniversiteler ve ilgili paydaşlarla birlikte Ulaştırma Ana Planı Stratejisi'nin hazırlandığı ifade edilen açıklamada, bu ana plan çerçevesinde demiryollarının yapımı ve geliştirilmesinin “Cumhuriyetin ilk yılları”nda olduğu gibi yeniden devlet politikası olarak ele alındığı belirtildi.
TCDD'nin, yeni yol yapma ve demiryolu taşımacılığını geliştirme yanında, demiryolu alanındaki dünyadaki her yeni teknolojiyi, her yeniliği kendi ülkesinde uygulamayı ve süreç içerisinde bu teknolojileri yerli olarak üretmeyi vazgeçilmez stratejik hedeflerinden biri olarak kabul ettiği ifade edilen açıklamada, şu ifadeler kullanıldı:
Demiryolu uzunluğumuz 1856'dan bu yana, 1923-1950 arası dahil tek hat üzerinden hesaplanmaktadır. Son zamanlardaki bilgi kirliliği ve tartışmaların seyri; demiryollarının tıpkı Cumhuriyetin ilk yıllarındaki gibi devlet politikası olarak ele alınmasından ve demiryollarına yatırım yapılmasından heyecan ve gurur duyan 32 bin demiryolcuyu derinden üzmektedir.
Bu ülkeye bir karış ray döşeyerek hizmet eden herkese minnet borcumuz olduğu gibi, bu süreçte de hiçbir art ve ön niyet taşımadan, samimi olarak demiryollarına destek veren herkese teşekkür borcumuz vardır. Bir köşe yazarının bugünkü yazısında yer alan 'Mustafa Kemal vizyonuyla, ülkemin kılcal damarlarında bile hızlı trenlerin dolaşmasını isterim' sözlerine de ayrıca teşekkür ederiz.”

Fatih Altaylı-Davutoğlu haklı, gazeteci terörist ilan edilir mi?

Davutoğlu haklı, gazeteci terörist ilan edilir mi?

DÜN Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu'nu dinledim.
Radyodan.
Dinlediklerime inanamadım.
Bakın Davutoğlu neler söyledi:
"Kariyeri itibarıyla hep gazetecilik yapmış bir kameramanın bir anda silahlı militana dönüşme ihtimali var mı?"
"Gazetecilik yapan kameramanı da terörist ilan eder, muhalefeti de terörist ilan eder."
"Uluslararası ve Türk medya kuruluşlarına buradan çağrıda bulunuyorum... Eğer gazetecilik kimliğine ve etiğine saygınız varsa hep birlikte gazeteci arkadaşımızın serbest kalması için çaba sarf edelim."
Allah Allah dedim.
Bizim Dışişleri Bakanı neler söylüyor böyle.
Sonra anladım ki, konu Türkiye değil.
Konu Suriye.
Bahsedilen gazeteci de Suriye'de yakalanan ve "terörist" ilan edilen bir meslektaşımız.
Bu Suriye rejiminin yaptığı da hoş değil doğrusu.
Davutoğlu haklı.
Not: Sakın yanlış anlamayın.
Suriye'deki meslektaşımızın serbest bırakılması için elimizden gelen ne varsa yapmaya hazırız. Bir gazetecinin gazetecilik faaliyetleri nedeniyle terörist ilan edilmesine nerede olsa karşı çıkarız. Aynı "nerede olsa" durumunun Davutoğlu için de geçerli olmasını isteriz.

Ahmet Hakan-Yeni başlayanlar için El Kaide kılavuzu

Yeni başlayanlar için El Kaide kılavuzu

- KÖKEN: Sol ideolojiler ve onların emperyalizm karşıtı söylemi çökünce Müslüman dünyada Batı’ya ve emperyalizme tepki İslami bir çerçeve kazandı.

“Köktendincilik”, bu tepkinin adı oldu. El Kaide, “köktendinci” tepkiyi, en sert ve en sekter şekilde ifade eden gruptur.
- BAŞLANGIÇ: Sovyetler Birliği’nin Afganistan’ı işgaline karşı yerel mücahit gruplarına destek için bölgeye dünyanın her yerinden İslamcı gönüllüler akın etti. Bu grupları ABD destekliyor, Suudi Arabistan da finanse ediyordu. Afganistan’da çarpışan bu gruplar Çeçenya ve Bosna’da da savaştılar.
- 11 EYLÜL: Başlangıçta ABD desteği alan bu yapı, daha sonra ABD’yi ve Batılı güçleri hedef ilan etti. Yapının adının “El Kaide” olduğu ortaya çıktı. 11 Eylül saldırısı, El Kaide’nin dünya çapında bir numaralı gündem olmasına yol açtı.
- İNANÇ: Düz ve sığ bir İslami yorumu benimsiyorlar. Dünyayı “ak” ve “kara” olarak görüyorlar. Geleneği, tasavvufu reddediyorlar. Şia’yı “sapkın mezhep” olarak görüyorlar. Sünniliği esas alıyorlar. Kuran’ın bir tek biçimde yorumlanabileceğini, değişik yorumlara açık olmadığını söylüyorlar. Düz bir bakışla Kuran’dan ne anlıyorlarsa, tek gerçeğin o olduğunu söylüyorlar. “Cihat” ayetlerini ön plana çıkarırken, “Bir insanı öldüren bütün insanlığı öldürmüş gibidir” ilkesini görmezden geliyorlar. Öfkeden doğmuş bir hareket olduğu için dini de öfkeli bir yoruma tabi tutuyorlar.

İskender Pala-Kibir ve merhamet

Kibir ve merhamet

Hani bir müjdeli sabahın şetareti gibi... Kedersiz ve acısız bir zamanın tam ortasında... Uzaktan bir beyit çalınıyor kulağıma... Osman Nevres Efendi konuşuyor:
Ayılmaz hîç derd-i kibr ile mahmûr olan âdem
Yakîn olmaz Hudâ'ya merhametten dûr olan âdem
Yani ki, "Kibir hastalığıyla sarhoş olan kişi, ne yapılsa ayılmaz. Merhametten uzak olan kişi ise Allah'a yakîn olmaz." Sarsıcı bir beyit. Sevinç anının ve müjdeli sabahın neşesini kaçıracak kadar sarsıcı. İnsanın içine yönelip kalbine sorması gereken sorular çıkıyor ortaya birden. Acaba ben kibirli biri miyim? Kibirli bir kalp mi taşıyorum? Kibrim dışarıya nasıl yansıyor. Kibrimden kimse zarar görüyor mu vs. vs. Herkesin bir odaya çekilip kendine böyle sorması gerekiyor galiba. Bir aynanın karşısına geçip aynadaki aksine sorması gerekiyor: Sen kibirli biri misin? Şöyle evdekilere, çoluk çocuğa veya anne babaya hissettirmeden, usulca bir odaya çekilip hemen kendine soracağı bir soru...
Yanılmadınız. Ben soruyorum... Ve maalesef cevabım beni üzüyor. Evet, kibirli insanlara karşı bilerek ve kasten kibir takınırım, bazen işini iyi yapmayanlara karşı da büyüklük taslarım ama galiba nefsim bundan hoşlanmış olmalı ki bu soruya cevap ararken içim çok da rahat değil.

Murat Bardakçı-Nefret Suçları Yasası

Nefret Suçları Yasası

SEDAT Ergin, Hürriyet'teki köşesinde geçen gün Türkiye'de bugüne kadar pek ele alınmamış bir konuya, kişilerin etnik kimlikleri ve dinleri sebebiyle hor görülmesinin ve etnik kimliğin hakaret maksadıyla kullanılmasının suç sayılmasına, yani "nefret suçu"na ve "Nefret Suçları Yasası"na temas etti...
Sedat'ın ayrıntılarını anlattığı ama "şarttır" diye açıkça söylemediği bu eksiğimizi ben dile getireyim: Türkiye'nin bir "Nefret Suçları Yasası"na âcilen ihtiyacı vardır! Hoşlanılmayan kişilerden sırf karalama maksadıyla "Ermeni", "Rum", "Yahudi" yahut "Sabetayist dönme" gibisinden sözlerle bahsedilmesinin artık sıradan bir hakaret hâlini almış olması, bu yasanın âcilen çıkartılmasını gerektirmektedir.

BİR MEVLEVÎ AİLE
Çamur atıp tutmasa bile iz bırakma çabasına örnek mi arıyorsunuz? Buyrun, bildiğim kadarıyla öyle sıradan bir Müslüman aileden değil, Çanakkale Mevlevîhânesi'nde şeyhlik edip Mevlevîlik tarihinde yer bulmuş isimlerin soyundan gelen, yani şeyhlerin torunu olan Ali Bayramoğlu'nu karalamak için bir müddet önce ortaya atılan "Ermenilik" iddiasını hatırlayın!
Kişileri karalama maksadıyla gayrımüslim aileden geldikleri iddiasından medet ummak, "O herif mi, Ermeni'dir", "Siz bilmezsiniz, anası Rum'dur" yahut "O ne Yahudi'dir o! Ama, çıfıt olduğunu herkesten saklar" gibisinden herzeler yumurtlamak bizde geçmişi birkaç asır öncesine dayanan kalleşçe bir âdettir. Âdetin temelini imparatorluğun çöküş döneminden itibaren Avrupa karşısında ardarda yaşadığımız yenilgilerden sonra gayrımüslimleri "teb'anın aşağı tabakalarına mensup" addetmemiz şeklinde beliren tuhaf düşünce teşkil etmiştir. Ama, Allah'ın bir kulu çıkıp da "Adam Ermeni veya Rum olsa bile bunda ne var?" deme cesaretini gösteremediği için iddiaları ortaya atanlar gittikçe azıtmışlar ve bu iş bu şekilde zamanımıza kadar gelmiştir!
Dikkat ederseniz, bu gibi ucuzlukların son senelerde daha da arttığını, özellikle de bir "dönme" ve "Yahudi" yaftalamasının moda hâlini aldığını farkedersiniz...
Moda son on-on beş sene içerisinde yayınlanan ama bilimsel hiçbir dayanağı bulunmayan, bazı erkek adları ile aile isimlerini "şifre" olduğu iddia edilen abuk subuk yorumlar vasıtası ile İbranice kelimelere götürme çabası gösteren birkaç kitap ile başlamış; bunu Türkiye'nin önde gelen hemen her ismini bir Yahudi köke bağlama ve Türkiye'de gerçek gücü elinde tutan hayâlî bir dönme kadronun mevcudiyetini ispat maksadı ile yazılmış cildler dolusu karalamalar takip etmiştir. Birkaç kişinin hem para kazanmak, hem de kendilerine hayran cahil bir güruh yaratmak maksadı ile çaldıkları bu yalan mayası maalesef tutmuştur ve Türkiye'de şu anda azımsanamayacak kadar geniş bir kesim "Yahudi" ve "dönme" paranoyası içerisindedir.

Yılmaz Özdil-Sayın TCDD...

Sayın TCDD...

“Ne ördün filan” başlıklı yazımın “yanlış” olduğunu belirterek, düzeltme göndermişsiniz.

Adında “TC” bulunan kuruma saygı göstermek boynumuzun borcudur, düzelteyim.

*

Ben, Mustafa Kemal
dönemini yazdım... Siz ise, “1923-1950 arasında 3764 kilometre demiryolu yapıldı, yılda 134 kilometreye tekabül eder, 2004-2011 arasında 1076 kilometre demiryolu yapıldı, yılda 135 kilometreye tekabül eder” diyorsunuz. Yok öyle! Tartışmanın kaynağı 10’uncu yıl marşı... 1923-1933 arasını esas alacaksınız. Hadi 5 sene de avans vereyim, 1938’e kadar hesaplamanız gerekir. 1940’dan 1950’den Mustafa Kemal’e ne?

*

Ayrıca... Niye 2004’ten başlıyorsunuz? 2003’te İsmet İnönü mü iktidardaydı? Mustafa Kemal’e ait olmayan dönemi Mustafa Kemal’e ekle, AKP’ye ait olan dönemi AKP’den çıkar, öyle mi? Tüik gibisiniz vallahi, işinize gelince azaltıyorsunuz, işinize gelince çoğaltıyorsunuz.

*

Üstelik, o dönemin imkânlarıyla bu dönemin imkânlarını kıyaslarsanız, Toki’nin Mimar Sinan’dan büyük olduğunu da söyleyebilirsiniz. Daha çok bina yapıyor. Kaldı ki, Atatürk’ün demirağ soyadını verdiği Nuri Demirağ bile, tek başına, sizden fazla demiryolu yaptı. İnanmıyorsanız, AKP mebusu Nursuna Memecan’a sorabilirsiniz, torunudur.

Ali Bulaç - Dünden bugüne İttihad

    

Ali Bulaç

Dünden bugüne İttihad
19. yüzyılın sonuna doğru Osmanlı yönetimi Hıristiyan tebaasının üzerinde yaşadığı toprakların çoğunu kaybedince geriye kalan Müslüman nüfusu bir arada tutacak çareler aramaya koyuldu.

O günkü uluslararası konjonktürün telkinleri ve yönlendirmeleri ne olursa olsun, II. Abdülhamid'i İttihad-ı İslam (Panislamist) politika izlemeye sevk eden asıl sebep içeride ve dışarıda devletin içine girdiği zaafı giderme çarelerini İslam dininin imkânlarında aramak olmuştur. Abdülhamid İslami/İslamcı politikalar takip ederken üç önemli gayeyi tahakkuk ettirmeyi umuyordu: (1) Farklı Müslüman kavimleri bir arada tutacak birleştirici unsur; (2) Bir din olarak İslamiyet'i 'kalkınma ve modernleşme'de motive edici güce dönüştürme; bu sivil İslamcıların üç ana hedeften biri olan "cihad ruhunun uyandırılması" ilkesinin iktisadi kalkınmaya bakan yüzüyle örtüşme halindeydi. (3) İmparatorluğun İngiliz, Fransız ve Rusya'ya karşı dünya üzerindeki varlığını koruma aracı.
Hareket noktası olarak Abdülhamid doğru yerdeydi; fakat padişahın İslamcılık veya İslam Birliği üzerinden varmak istediği hedefler tartışmalıydı, bu yüzden Abdülhamid'in projesi muvaffak olamadı. Sebebi şuydu: (a) Farklı Müslüman kavimleri bir arada tutmak istiyordu, ama yaptığı reformlar felsefi ve idari referanslarını Avrupa'da yükselip Osmanlı'ya ulaşan "ulus devlet" fikrine dayanıyordu. Başka bir deyişle "İslamcı" görünüyordu, ama sosyal, iktisadi, idari reformları modern Batı'dan alınma idi. Tıpkı bugünkü AK Parti iktidarının "dindar-muhafazakâr siyasi kimliği"ne rağmen AB reform paketi dışında bir reform ve değişme projesinin olmaması gibi. (b) Kalkınma ve modernleşmede İslamiyet'ten istifade etmek istiyor, bu arada kültürel formları ve geleneği koruyordu, ama attığı adımlar dinin meşrulaştırıcı gücünü kullanarak dini zaman içinde etkisizleştirecek süreçleri açıyordu; (c) İngiliz, Fransız ve Rusya'ya karşı "İttihad-ı İslam"la Osmanlı'yı korumaya çalışıyordu, ama İttihad projesi "farklı unsur"ların varlığına yeterince özerk alan, idari özgür imkânlar tanımıyordu. Oysa zamanın İslamcıları "İttihad-ı İslam"dan, "İttihad-ı anasır-ı İslam"ı anlıyorlardı ki, Ali Suavi ve başkalarında bu fikir, gevşek markaj politikalarla farklı devlet entitelerinin kurulmasına kadar uzanıyordu. (d) Abdülhamid "İttihad-ı İslam"ı, merkezi ve merkeziyetçi, bir tür homojen, sıkı markaj ulus devlete uyarlamayı hedefliyordu; "İttihad-ı anasır-ı İslam" ise, bizim tarihsel geleneğimize ve Osmanlı'nın siyaseten merkezi, sosyo-kültürel olarak adem-i merkeziyetçi gevşek markaj tarihsel İslam modeline dayanır.
Padişah, zamanının İslamcılarını yönetimden uzak tuttu, onlarla müşavere etmedi. Ancak zaman Abdülhamid'i değil, İslamcıları haklı çıkardı. Cumhuriyet döneminde süren sert mücadele ortamında rahmetli Necip Fazıl'ın Mustafa Kemal'e ve Ermeni-Yahudi propaganda makinesinin üretimi olan "Kızıl Sultan"a karşı icad ettiği "Cennetmekân Uluhakan Abdülhamit Han" profili bir yana, gerçek kişiliği ve hayatıyla Abdülhamid kamusal hayatında İslamcı ve doğuluydu, özel hayatında batılı zevklere sahipti. Tam aksine Mustafa Kemal ise kamusal hayatında batıcıydı, özel hayatında ise tipik bir doğulu gibi yaşıyordu. Bu da tarihimizin garip paradokslarındandır.

Ahmet Hakan - Cihatçıları gerçekten de ayet mi motive ediyor?

Ahmet HAKAN
ahmethakan@hurriyet.com.tr

27 Ağustos 2012

Cihatçıları gerçekten de ayet mi motive ediyor?

NİSA Suresi... 75. Ayet...

Şöyle:
“Size ne oluyor da ‘ey rabbimiz, bizleri halkı zalim olan şu memleketten çıkar, katından bize bir dost ver, katından bize bir yardımcı ver’ diye yalvarıp duran zayıf ve zavallı erkekler, kadınlar ve çocuklar uğruna savaşa çıkmıyorsunuz?”
* * *
Suriye’de Baas rejiminin elinde iki ay esir kalan gazeteci Adem Özkese’nin Hürriyet’e verdiği bilgiye göre...

Afganistan dağlarından Çeçenya steplerine...

Bosna tünellerinden Suriye kentlerine...

Birbirinden farklı coğrafyalarda zalimlere karşı savaşan mücahitler, işte bu ayeti okuyarak motive oluyorlarmış.

Alıyorlarmış ellerine silahlarını, dere tepe aşarak koşuyorlarmış Müslüman kardeşlerinin yardımına... Zulüm bitince ülkelerine dönüp normal hayatlarına devam ediyorlarmış.

Ta ki yeni bir zulme kadar...

Ekrem Dumanlı - Bu sefer suçüstü yakalandın matruşka

		Bu sefer suçüstü yakalandın matruşka

 Ekrem Dumanlı










"Siz burada sünepe sünepe oturun; Kızılbaşlar, Büyük Cami'yi bastı!" Böyle dedi gür sesli gür bıyıklı bir adam. İn miydi, cin miydi; anlaşılamadı. Ne o günden önce gören olmuştu adamı bu şehirde ne de o günden sonra. Ne var ki o meçhul adamın attığı kıvılcım pek yaman çıktı, dalga dalga büyüdü ve "Alevi dükkânları" o günün sonunda kül oldu. Şehrin önde gelenleri bile engel olamadı o vahşi yangına.

"Canlar! Daha ne durursunuz; köylerimizi yerle bir etmiş bu Yezidler!" diye bağırırken bir pos bıyıklı karayağız bir adam, daha bir kurşun bile sıkılmamıştı o mahallede. Sonra hiç susmadı silah sesleri; çocukların çığlık çığlığa feryat etmesine, gözleri kan çanağına dönmüş anaların inilti dolu bekleşmesine aldırış etmeden. O saatten sonra ne dedeler engel olabildi çıkan hadiselere, ne nineler...
Bir kahvene tarandı alt sokakta; üst mahallede gençler alelacele bir araya geldi. İçlerinden biri 'Kana kan intikam' diye haykırdı var gücüyle. Silahlarını kuşandılar düşmanla savaşacakmış gibi. Oysa yukarı mahallenin çocuklarıyla bin kez maç yapmış, bin kez düğünlerde çiftetelli oynamışlardı. Az sonra "Yandım anam!" deyip yere yığılan genç adam, tetiği çeken gencin evinde ders çalışmış, yemek yemişti vaktiyle...

Elif Şafak-Rusya’nın asi kızları ve dünya gençliği

Rusya’nın asi kızları ve dünya gençliği

İskoçya’da kaldırım kenarında bir genç kız oturuyor. Saçlarını bırakmış incecik örükler halinde, kurşuni bulutlar arasından zaman zaman yüzünü gösteren güneşi bekliyor. Ayağında deri sandaletler, üzerinde kot pantolon ve sarı-siyah bir tişört. Kocaman harflerle “Pussy Riots” yazıyor. Gülümsüyorum elde olmadan. Göz göze geliyoruz bir an. O da bana gülümsüyor. Aramızda bir dayanışma rüzgârı esiyor. Tek kelime etmeden, öylesine. Akşam üzeri festival çıkışı bakıyorum, önüm sıra yürüyen uzun boylu delikanlının kolunda mavi mürekkeple bir yazı okunuyor: Free Pussy Riots! (Pussy Riots’a Özgürlük!) Gerçek mi yoksa geçici mi dövmesi, merak ediyor, soramıyorum. İnternette bir haber gözüme ilişiyor aynı akşam. “Pussy Riots, Türk topraklarına sıçradı!!” Hayretle okumaya başlıyorum ki kastedilen mesele başkaymış. Moskova’da bir kadın eylemci, Türk Büyükelçiliği’nin bahçesine girip Pussy Riots lehine pankart açmış. Böylece grubun etrafında kopan tantana ve özgürlük mücadelesi Türk topraklarına da “sıçramış” olmuş. Ertesi sabah İngiliz gazetelerinde birinci sayfada, grup üyelerine ikişer sene hapis cezası verildiği haberi.

Mustafa Armağan - Osmanlı'nın en zayıf halkası

Mustafa Armağan

Osmanlı'nın en zayıf halkası
Leibniz, filozofluğunu bir kenara bırakmış, Mısır'ın, kara ve denizlerde imparatorluk olmak isteyenler için en mükemmel ülke olduğunu yazabiliyordu... Mısır, Osmanlı'nın en zayıf halkasıydı. Oradan saldırdılar. Bugün en zayıf halkamızın neresi olduğunu söylememe gerek var mı?

Bir "gençlik taşkınlığı" mı, yoksa Doğu'yu Hıristiyanlaştırmayı ve "barbar" dediği Osmanlılardan kurtarmayı amaçlayan dinî bir takıntı mı? Alman filozofu Leibniz'in henüz 24 yaşındayken kaleme aldığı Mısır'ı işgali projesinden söz ediyorum.
Metafizik âlemdeki soyut meseleleri çözmek için ter döken bir filozofun kârı mıdır bir Kral'a bir başka ülkenin toprağını işgal tasarısı sunmak? Ama sunuldu. Hem de en acımasız cinsinden.

14. Louis'ye sunulan projelerden birinin kapağında Fransızların Çanakkale'yi ve onu koruyan bıyıklı Türkleri esir alışları resmedilmiş.
(Küçük resim: 1. Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716).)

Fatih Altaylı-Tek kazanan İsrail

Tek kazanan İsrail

BİZ Suriye’ye demokrasi getirilmesine “katkı” sağlayarak Ortadoğu’da barışa katkı sağlayacağımıza ve Türkiye’nin bundan avantajlı çıkacağına inanıyoruz ya! (Biz derken kendimi kastetmiyorum tabii ki.)

Gelin bakalım, gerçekte kim kârlı, kim zararlı.

Biz Suriye’yle kavga etmeden önce Ortadoğu’da ve bölgede durumumuz neydi hatırlıyor musunuz? Suriye’yle gayet yakın ilişkilerimiz vardı.

Beşar Esad neredeyse Türkiye’nin Suriye özel temsilcisi veya valisi gibiydi. Suriye ise neredeyse Türkiye’nin eyaleti kıvamına gelmişti.

Ticaret alabildiğine iyi, siyasi ilişkiler iyi ötesiydi.

PKK’ya Suriye desteği kesilmiş, tam aksine terör örgütünün Suriye’deki arşivi Esad tarafından Türkiye’yle paylaşılır olmuştu.

Ahmet Hakan-Burjuvazi üzerine tezlerim

Burjuvazi üzerine tezlerim
BİRİNCİ TEZ: Burjuva kibri

Servet dünyanın her yerinde, tarihin her aşamasında hızlı ya da yavaş el değiştirmiştir. Servetlerini kaybedenler, tarihin her aşamasında, her yerde yeni servet kazananları küçümsemişlerdir. ‘Burjuva kibri’ denilen şey, böyle bir şeydir.

İKİNCİ TEZ: Abartıya gerek yok
Servet hızlı ya da yavaş el değiştirdiğine göre ‘burjuvazi’ denilen sınıfı abartmamak gerekir. Zaten dünyanın her yerinde burjuvazi masallarını, daha çok burjuva sınıfına mensup olanlar ve o sınıfa özenti duyan tipler abartırlar. Olup bitenlere dışarıdan bakanların umurlarında bile değildir burjuva – murjuva…

ÜÇÜNCÜ TEZ: Burjuva kültürü
Servetin el değiştirmesi Batı’da daha yavaş geliştiğinden bir burjuva kültürü oluşabilmiştir. Bizde servet çok hızlı el değiştirdiğinden bırakın burjuva kültürünü, doğru dürüst bir şehirli kültürü bile adam gibi gelişmemiştir.

DÖRDÜNCÜ TEZ: Oluşmadı, yaratıldı
Bizde burjuvazi oluşmamıştır, yaratılmıştır. Osmanlı’nın son döneminde bürokrasi üzerinden, Cumhuriyet’in ilk döneminde bir ‘Türk ekonomisi’ yaratma azminden, Menderes döneminde ‘her mahallede bir milyoner yaratma’ hevesinden, Özal döneminde ‘alaturka yeni zenginler’ üzerinden yaratılmıştır burjuvazi…

İsmet Berkan-İlaç firmalarının araştırma yapması yasaklansın mı?

İlaç firmalarının araştırma yapması yasaklansın mı?
İlaç endüstrisi korkunç büyük kötülükler yaptı, yapmaya devam ediyor. Hem de, sözde çok sıkı denetime, getirilen sözde son derece katı kurallara rağmen.

Bizim için faydalı, bizi ölümden ve hastalıklardan koruyacak ilaçlar yapsınlar istiyorsunuz. Bunun için onlara sınırsız bir özgürlük ortamı sunuyorsunuz.
Ama o sınırsız özgürlük ortamında sınırsız kar güdüsü de ortaya çıkıyor, insan hayatını hiçe sayan deneyler yapılıyor, yan etkilerinin önemsizliği veya yokluğu adamakıllı kanıtlanmamış ilaçlar piyasaya verilebiliyor.
İlaç tekelleri, kendi ulusal sınırlarını da aşıp başka ülkelerde siyaseti etkilemek üzere lobiler yapıyor, rüşvetler veriyor, yasalarla getirilen katı kuralları aşmaya veya yumuşatmaya çalışıyor. Sık sık suçüstü yakalanlamalarına rağmen de bu kötülükleri yapmaya devam ediyorlar.
‘Yeterince kârlı değil’ diyerek onyıllardır yeni ve güçlü bir antibiyotik aramıyorlar bile. Oysa bakteriler bu arada evrim geçiriyor, var olan antibiyotiklere karşı dirençli hale geliyorlar. Endüstri ise yeniden antibiyotik bulmanın karlı olacağı günü bekliyor, yani insanlar ölsünler ki onlar ilaç aramaya başlasın.
İlaç endüstrisi bu sınırsız ve çoğu zaman da ahlak dışı kar hırsı sebebiyle tamamen yasaklanmalı mı? Yoksa var olan denetimler daha sıkı hale getirilmeli, kurallar daha da sertleşmeli ve ilaç endüstrisinin varlığına devam etmesi mi sağlanmalı?
Dünya ikinci yolu izliyor, bu belli. Peki siz ne düşünüyorsunuz?

***

Yılmaz Özdil-Adam olacak çocuk kornerden attığı kafa golünden belli olur

Adam olacak çocuk kornerden attığı kafa golünden belli olur

Beş yaşındaki bebelerin okula başlama kriterleri açıklandı, topu beş kere sektiren başlayabilirmiş.

*

Rövaşata atabiliyorsa...
Direkt üniversiteye.

*

- Bizim oğlan Anadolu lisesine girecekti ama ofsayta yakalandı.
- Sorma kardeş... Bizim kız da fen lisesini penaltılarla kaçırdı.

*

Bu mantığa göre, Maradona’nın Harvard’ı bitirmesi lazımdı.

*

Bir diğer kritere göre...
Sesleri ayırt etmesi, tanıması yeterliymiş.
- Hav hav.
- Köpek.
- Miyavvv.
- Eşek.
- Bu henüz küçük, seneye gelsin.

*

Amberin Zaman-Suriye politikamız nedir? Ya maliyeti?

Suriye politikamız nedir? Ya maliyeti?

SURİYE politikamızın faturası kabardıkça son günlerde hükümeti savunanlar arasında şöyle bir argüman öne sürülmeye başlandı: “Türkiye muhaliflerin yanında yer almasaydı, yine bu yaşananlar yaşanacaktı. Esad kendi halkını katlederken seyirci kalan Türkiye bu kez bu insanlık suçunda payı olmakla suçlanacaktı.” Yukarı tükürse bıyık, aşağıya tükürse sakal misali Türkiye’nin başka bir seçeneği yoktu denmeye getiriliyor. Türkiye’nin Suriye politikasını gittikçe yadırgayan biri olarak bu arkadaşlara, aslında hükümete birkaç sorum var.

1- “Muhaliflerin yanında durmak” ile tam olarak ne kastediliyor? Sivil muhalefeti kollamak, örgütlemek mi? Yoksa Türkiye üzerinden muhalefetin silahlanmasına ve Türkiye topraklarını bir üs olarak kullanmasına izin vermek mi? Soruyorum, zira sonuçları itibarıyla ikisinin arasında çok büyük fark var.
2- Türkiye, muhalefeti askeri manada desteklemek yerine sadece mültecilere kapılarını açıp, rejimle ilişkilerini kesip, tüm uluslararası müeyyidelere uyup, sivil muhalefeti destekleyip birleştirmeye çabalasaydı, gerçekten Esad’ın akıttığı kana ortak olmakla mı suçlanacaktı? Bugün Filistinliler için on binler toplanabilirken ne hazindir ki Suriyeliler için aynı hassasiyet söz konusu değil. Yani Suriye’deki silahlı muhalefete destek vermemenin AK Parti açısından siyasi bir faturası söz konusu değil. (Ama tersi söz konusu olabilir.)

Selim İleri-Gerçek Bir Aktör

Gerçek bir aktör

Hamlet çok ünlü bir oyun ünlü olmasına, ne var ki seyircinin epey ürktüğü bir eser. Birçok seyircinin sıkıcı bulacağı bu eserde Müşfik Kenter göz kamaştırıcı bir 'Shakespeare oyuncu'suydu. Bunca yıl geçti, tiyatroda sinemada başka Hamlet'ler seyrettim, benim için en derinlikli Hamlet hep Müşfik Kenter kaldı.
Lütfi Akad, Işıkla Karanlık Arasında adını verdiği anılarında Dişi Kurt filminin çekim öyküsünü anlatır. Yıl 1960.
Yapımcı Naci Duru, Akad'ı çağırarak, eline "kalınca bir dosya" tutuşturuyor. Ali Kaptanoğlu'yla Bülent Oran'ın yazdıkları bir senaryo, Dişi Kurt. Naci Duru, "Evine git oku. Acele et, mevsim geçiyor" demeyi de ihmal etmiyor.
Akad biraz şaşırıyor, çünkü bir yıl önce yine Ali Kaptanoğlu imzalı film öyküsü Yalnızlar Rıhtımı'nı yönetmiş; senaryoda önemli değişiklikler yapmış, Ali Kaptanoğlu'yla bu yüzden tartışmış, hatta kavgalar çıkmış. Ali Kaptanoğlu, bilen bilir, Attilâ İlhan'ın takma adı. Attilâ İlhan'ın sinemada var olmak istediği dönemler. Akad şöyle diyor:
"Attilâ İlhan'ın Yalnızlar Rıhtımı denemesinden sonra sinemadan uzaklaştığını sanıyordum, oysa erte gün Naci Duru'yla konuşurken daha birçok yapımcıya senaryo verdiğini, kimi senaryo çalışmalarına katıldığını öğreniyorum."

Fatih Altaylı-Önce işinizi iyi yapın

Önce işinizi iyi yapın

HABERTÜRK farkını bir kez daha gösterdi.
Gaziantep'teki kanlı eylemi gerçekleştiren bombacının kimliği dün yine sadece Habertürk'te vardı.
Daha doğrusu sadece
Habertürk'ün manşetindeydi.
ilk baskımızı görüp haberi
yürüten bir gazete de iç sayfalarında
minicik olarak şehir baskılarında kullanmıştı, ama o saatte koyabildiği kadarıyla. Hırsızlık malını ne kadar vitrine koyabilirse.
Haberimiz dün öğleden sonra
yapılan resmi açıklamayla
doğrulandı. Açıkçası Habertürk olarak çok eğleniyoruz.
Biz haber yapıyoruz, olayları su yüzüne çıkarıyor, Türkiye'ye duyuruyoruz. Diğer gazeteler ise bizim yaptığımız haberleri, yazdığımız yazıları ele alarak bizimle polemiğe girmeye çalışıyor, bize kendi gazetelerinde, gazetecilik dersleri vermeye
çalışıyorlar.
Sevgili arkadaşlar. Bir ricam var. Madem bu işi bu kadar iyi
biliyorsunuz, neden gazetelerinizi alıp okuyan yok.
Niye 15-20 bin gazete satıp,
bedava dağıttığınız on binlerce
gazeteye rağmen bir etkinlik, bir
habercilik gösteremiyorsunuz. Boşverin bize ders vermeyi.
işinizi yapın.
Yapın ki, Türk medyasına biraz can gelsin, kan gelsin, haber gelsin. Bırakın Habertürk'ü ve diğer
büyük gazeteyi takip edip oradan
ekmek çıkarmaya çalışmayı.
Gazetecilik yapın. Gazeteciliği de "büyük gazeteleri okuyup onları eleştirmek" zannetmeyin.
Elbette eleştiriye açığız.
Ama iyi gazetecilerin eleştirisine.

Ali Bulaç-İttihad-ı İslam

İttihad-ı İslam

Abdülhamit'in önde gelen muhaliflerinden biri olan Ali Suavi, Osmanlı Devleti'nin çöküşünü hakka'l yakin yaşamadı, ama siyasi ve toplumsal olayları doğru okuyup net öngörülerde bulunması dolayısıyla ayne'l yakin gördü. Vefatının (1878) üzerinden 30 yıl sonra Osmanlı Mondros mütarekesini imzaladı.
Balkanlar'dan sonra sıranın Ortadoğu'ya ve Afrika'ya geleceğini tahmin etmek zor değildi. Bunu Abdülhamit de görüyordu, hatta günün birinde Ermeni nüfusun yoğun olarak yaşadığı Vilayet-i Sitte'nin dahi elden çıkabileceğini hesap edip meseleyi İttihatçılar gibi 'katliam' yaparak değil, bölgeye imparatorluğun başka bölgelerinden -mesela Yemen, Libya vd.- Müslüman nüfus transferiyle çözebileceğini düşünüyordu. Ama padişah dahi yönetici kademesinde ne yapılması gerektiği konusunda berrak, gerçekçi, fizibilite değeri olan proje-program sahibi kimse yoktu. Padişahın projesi, çöküşü geciktirip bu arada idari ve sosyal kurumları modernleştirmekten ibaretti, yeni idari yapılanma arzularını kaale almak istemiyordu.
Ali Suavi'ye göre olayların nasıl bir seyir takip edeceğini zamanında kestirip ona göre tedbir almayanlar, sonbahar yaprağı gibi kuvvetle esen rüzgara kapılıp giderler. Osmanlı Devleti'nin ıslahı ve ülkenin bütünlüğü herkesin kaygısıdır, var olan idari sisteme parlamento getirmek önemli bir adım olacaktı, hatta bununla da yetinilebilirdi, çünkü "bir devletin, 30-40 milyon reayenin hayat ve mematı üç-dört kimsenin elinde olmaktansa, birkaç yüz kişiden müteşekkil bir heyetin (meclis) elinde olması akla daha uygundur."

İsmet Berkan-Arı kovanına çomak sokmuşum farkında değilim

Arı kovanına çomak sokmuşum farkında değilim
GENETİĞİ değiştirilmiş organizmalarla ilgili bir yazı yazacak oldum, başıma gelmeyen kalmadı.

Oysa tek söylemeye çalıştığım şuydu: Biyoteknolojiyi kategorik olarak reddetmeyin, yararlı sonuçlar da doğurabiliyor ve doğurdu bile ama zararlı sonuçları denetleyecek bir sistem kurulmasına çalışın.
Ne rüşvetçiliğim kaldı ne akılsızlığım... Sözde Türkiye’nin ‘okumuş yazmış’ kesiminde yer alan ortaüst sınıf insanların bir bölümünden sadece dün sabahtan öğlene kadar işittiğim hakareti başka hiçbir vesileyle bu yoğunlukta işitmemiştim.
Neyse, orası çok önemli değil. Önemli olan şu: Bir okuyucum, beni eleştirirken, 2005 yılında yapılmış bir ‘bilimsel’ sempozyumun tutanaklarını göndermiş, ‘Oku da öğren’ demiş kabaca.
Ben de merak edip okumaya başladım ve sahiden çok ama çok üzüldüm. Çünkü, isimlerinin başında ‘prof’ ünvanı olan konuşmacılar, sanki bir bilimsel sempozyumda değil de halk için yapılan bir TV programında konuşuyorlardı. Bilgiler üstünkörü ve yüzeysel, verilen rakamlar çoğunlukla çelişkili, daha önemlisi içinde ‘bilim’ yok, var olan durumu anlamaya ve anlatmaya çalışma var sadece. Mesela söz sırası en son gelen ‘prof’ yakınıyor, ‘Benim söyleyeceklerim söylendi, tekrardan kaçınmaya çalışacağım’ diyor.
 

Ahmet Hakan-Endişeli Kemalistler haklı mı çıktı?

Endişeli Kemalistler haklı mı çıktı?
MEHMET Altan şöyle demiş:

“Endişeli Kemalistler haklı çıkıyor”.
*   *   *
Mehmet Altan’ın bu cümlesini okuyan endişeli Kemalistler, en kibarından “Biz demiştik ama inanmamıştınız” diye laf çakacaklardır.
Ama çakmasınlar.
Çünkü...
O kadar da haklı çıkmadılar.
*   *   *
Endişeli Kemalistler öngörü sahibi değillerdi.
Onlara göre AK Parti...
Şeriatı getirecekti.
Molla rejimi kuracaktı.
Kadınların başını zorla kapatacaktı falan...
Bunlar olmadı.
*   *   *
 

Yılmaz Özdil-Ne ördün filan...

Ne ördün filan...

Demiryolları Almanlarındı.

İngilizler, Fransızlar işletiyordu.
İşletme lisanı, Fransızcaydı.
Meslek, Türklere kapalıydı.
Hatta, imtiyazlar, ödenen paralar kesmemiş, Alman demiryolu mühendisi, ray döşüyoruz ayaklarıyla Zeus sunağını araklamıştı;
memleketi söğüşlüyorlar,
inek gibi sağıyorlardı.

Mustafa Kemal geldi...
Demiryolları millileştirildi.
Milletin oldu.
Vagon fabrikası kuruldu.
Okul kuruldu.
Demiryolcu yetiştirildi.
Tek kuruş borç almadan, bunların yaptığının dört
katı demiryolu yapıldı.

İsmet Berkan-Sözde bilimle popülizm birleşince daha çok GDO zaferi elde edilir

Sözde bilimle popülizm birleşince daha çok GDO zaferi elde edilir

AYNEN, ‘Cep telefonu beyin kanseri yapıyor’ inancı gibi bir inanç, genetiği değiştirilmiş organizmaların da zararlı olduğu.

Cep telefonunun (veya evdeki kablosuz internet bağlantısının, veya arabanızdaki radyonun veya evinizdeki televizyonun) kansere yol açtığı kanıtlanmış değil.
Kanıt aranmadığından değil, tam tersine aranıyor ama cep telefonunun yoğun olarak kullanıldığı ülkelerde, bu telefonların hizmete girdiği son 20 yıl içinde beyin kanseri oranlarında anlamlı bir artış olmadığı da ortada.
20 yıl kısa bir süre değil ama bu dediğim bu kanıt hiçbir zaman bulunmayacak anlamına da gelmez; bakarsınız bir gün elektro manyetik dalgaların bazı kanserlere yol açtığı gerçekten kanıtlanabilir.
Aynı şey değil belki ama GDO’lu gıdalar için de böyle bir inanç var. Araştırmadan, kanıtlamadan, kategorik redde dayalı bir inanç. ‘Doğal olan iyidir, doğaya müdahale edilirse kötü olur’dan başka bir cümlesi olmayan bir inanç.