A. Rasim Küçükusta - İlaçların yarısı işe yaramıyor veya tehlikeli

İLAÇLARIN YARISI İŞE YARAMIYOR VEYA TEHLİKELİ
Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta kucukusta@haberx.com
16.09.2012 20:04
Fransa’ da, doktorlar tarafından yazılan ilaçların yarısının faydasız veya tehlikeli olduğu bildirildi. Necker Enstitüsü müdürü Prof. Dr. Philippe Even ile parlamento üyesi Dr. Bernard Debré, bir işe yaramayan, fuzuli ve zararlı ilaçların Fransız sağlık servislerinin geri ödeme kapsamından çıkarılmasıyla senede 10 milyar Euro tasarruf edilebileceğini açıkladılar. İkili, böylece ilaçlara bağlı 20 bin ölümün ve 100 bin hastaneye yatışın da önleneceği iddia etti.

---

Fransa’ da, doktorlar tarafından yazılan ilaçların yarısının faydasız veya tehlikeli olduğu bildirildi.

Necker Enstitüsü müdürü Prof. Dr. Philippe Even ile parlamento üyesi Dr. Bernard Debré, bir işe yaramayan, fuzuli ve zararlı ilaçların Fransız sağlık servislerinin geri ödeme kapsamından çıkarılmasıyla senede 10 milyar Euro tasarruf edilebileceğini açıkladılar.

İkili, böylece ilaçlara bağlı 20 bin ölümün ve 100 bin hastaneye yatışın da önleneceği iddia etti.

Ahmet Selim - Sorumsuzluk ve ciddiyetsizlik

		Ahmet Selim
Sorumsuzluk ve ciddiyetsizlik

Özel hayatımdaki bazı üzüntüler bir yana, beni asıl etkileyen sebepler ülkenin toplumun meseleleri olmuştur. Bu biraz da yetişme tarzımla ilgiliydi. Mesela henüz 10 yaşımdayken babam beni parti mitinglerine götürürdü, yakın tarihimiz hakkında benimle konuşurdu. Eve her gün 3-4 gazete girerdi. Menderes'lerin infazından sonra o yaşta yüksek tansiyon tedavisi görmüştüm. Periyodik olmayan daha önceki yazılarımı saymazsak, 1972'den beri, yani 40 yıldır sürekli yazı yazıyorum. Çeşitli dönemler, bunalımlar, çalkantılar gördüm, hiç bu dönemdeki kadar sıkıntılı olmadım. Şimdi Suriye meselesinin getirdiği şartlardan da yararlanarak terör dış yardımlarla iyice azmış durumda. Eylem üzerine eylem yapıyor, ordu ve polis bunlara karşı büyük bir mücadele veriyor. Başbakan hassas ve önemli konuşmalar yapıyor. Bir meydanın ortasına atılan patlayıcılarla siviller çocuklar öldürülüyor. BDP, iftihar eder gibi, 400 km²'lik bir alanda duruma PKK'nın hâkim olduğunu söyleyebiliyor. Osman Pamukoğlu bu duruma atfen trajik bilgiler vererek çarpıcı açıklamalar ve uyarılar yapıyor. Anamuhalefet lideri, cephanelik patlamasının sabotaj olduğu bilgisini aldığını ifade ediyor. Dış basında da can sıkıcı yorumlar yer alıyor. Durum bu kadar ciddi bir manzara arz ederken, bir köşe yazarı (Serdar Turgut) "Terörün sona ermesi için neredeyse ideal olan bir çözüm" başlığı altında "... Kuzey Irak ve Suriye'den bir bölümü de içerecek, büyük bölümü Türkiye'den olacak otonom bir Kürdistan fikri çözüm olabilir." diyor. (Habertürk, 10 Eylül 2012) Bu tâ 1960'larda zikredilmiş ve derhal şiddetle reddedildiği için silinip gitmiş olan eski bir Amerikan önerisiydi. Şimdi açıktan konuşulabiliyor. Bu kadar sorumsuzluk olur mu? Ben anlamaktan acizim. Türkiye'de diktatörlük yok. En yeni anketlerde bile yüzde 50'nin üzerinde seçmen desteğine sahip olduğu bilinen demokratik bir iktidar var. Onun lideri, yani Türkiye Cumhuriyeti'nin başbakanı, durumu değerlendiren uzun ve önemli konuşmalar yapıyor. Bütün resmî bilgiler onun elinde. Sen öyle bir yorum yapıyorsun ki, ona parlamentoda BDP'den başka herkes ve bütün millet şiddetle karşı çıkar. Sen de bunun böyle olduğunu biliyorsun. Peki böyle bir noktada böyle bir yorum yapmanın anlamı ne? Sahiden hiç anlamıyorum. Bu konuda onunkinden çok farklı yönde benim de bazı düşüncelerim var ama, fikrî-toplumsal sorumluluk anlayışımın gereği olarak yazmıyorum. Geçmişte de böyle yaptığım çok olmuştur. Öyle bir hale geldik ki her yanlış sorumsuzca yazılabiliyor, bazı doğrular ise özel sorumluluk duyarlılığı gereği yazılamıyor.

A. Rasim Küçükusta - Antibiyotik mi yumurtadan, yumurta mı antibiyotikten çıkar?

		A. Rasim Küçükusta
Antibiyotik mi yumurtadan, yumurta mı antibiyotikten çıkar?

Bizim üreticiler -özellikle de piliç üreticileri- şiddetle karşı çıkıyor olsalar da daha kısa zamanda daha fazla et elde etmek için tüm dünyada besi hayvancılığında yaygın olarak antibiyotik kullanılıyor. Antibiyotikler, zatürree, menenjit, ishâl, kan zehirlenmesi gibi mikropların sebep olduğu hastalıklarla savaşta modern tıbbın elindeki en güçlü silahlardır. Bu dünyada yaşayan milyonlarca insan, sağlığını ve birçoğu da hayatını antibiyotiklere borçludur. Bu ilaçlar elbette aynı sebeplerle hayvanlara da verilebilir fakat besi hayvancılığında antibiyotikler tıbbî değil tamamen 'ticarî amaçla' uygulanıyor. Hayvan yetiştiricileri en az 50 seneden beri yemlerine antibiyotik eklenen hayvanların hızla büyüdüklerini biliyor ve bu ilaçlar besicilikte giderek daha yaygın olarak tüketiliyor. Amerika'da satılan antibiyotiklerin ancak yüzde 20'sinin insanlarda, yüzde 80'inin ise hayvancılıkta kullanıldığını söylersem bu işin hangi boyutlara vardığını siz de net olarak görebilirsiniz. 'Madem insanlar kullanıyor, ne istiyorsun zavallı hayvancıklardan? Bırak onlarda da kullanılsın; kime, ne zararı var bunun?' diye düşünebilirsiniz. Antibiyotikler, hayvanlarda sadece mikrobik hastalıkların tedavisi veya önlenmesi amacıyla kullanılıyor olsa sesimiz fazla çıkmayacak ama durum hiç de öyle değil. Antibiyotikler hayvan yemlerine veya içtikleri sulara tamamen ticarî amaçla katılıyor. Hayvanlara, hastalık tedavisinde kullanılana göre daha düşük dozlarda fakat uzun süreli olarak antibiyotik verilmesi birçok mikrobun bu ilaçlara karşı direnç kazanmalarına yol açıyor.

Fatih Altaylı - Libya, Suriye'yi bozar mı?

Fatih Altaylı

faltayli@htgazete.com.tr

Libya, Suriye'yi bozar mı?

15 Eylül 2012 Cumartesi, 05:01:31

LİBYA'da ABD Büyükelçisi'nin öldürülmesi ve deli saçması rezil bir film yüzünden İslam ülkelerinde başlayan olayların Türkiye açısından çok vahim sonuçlar içermesinden korkmaya başladım.
Arap Baharı'nın başta ABD olmak üzere Batı tarafından desteklenmesindeki gaye ve neden neydi?
Arap ülkeleri diktatörlerden kurtulacak ve buralarda demokrasi yeşerecek, halkın iradesi egemen olacaktı.
Mısır, Libya ve Tunus'ta rejimler devrildi ve halkın seçimleri iktidara gelmeye, en azından iktidarı paylaşmaya başladı.
Bunun doğal sonucu ne oldu?
Bu ülkelerdeki "İslamcılık" arttı.
İşbaşına geçenler "köktendinciliği" bırakmış "radikallikten uzaklaşmış" makul kişilerdi ama kökleri radikallere uzanıyordu.
Benzer bir geçmişi paylaşıyorlardı. İçlerinden çıkmışlardı.
Sonradan yumuşamış bile olsalar "eski" radikallerdi.
Bunların işbaşına geçer geçmez ilk yaptıkları şey "radikallikten uzaklaştıklarını göstermek"ti. Bunu en net ve açık biçimde yapan Mısır'ın yeni lideri oldu.
Batı dünyası ve ABD rahattı. "Ilımlı İslam" demokratik yollardan gelmişti ve işler rayına girecekti.
Ancak bir film, işlerin rayına çok da kolay girmeyeceğini gösterdi.
Rezil filmin çaktığı kıvılcım bir anda alevlendi. Libya'da büyükelçi ve ekibi öldürüldü. Olayın arkasından El Kaide'nin çıkması muhtemel görünüyor. Yangın İslam âleminde hızla yayıldı. Mısır'da radikaller ayakta. Yemen'de yangın büyük. Pakistan'da durum vahim.
Eminim ki, ABD şimdi düşünüyor. "Acaba buralara demokrasi geldikçe ABD karşıtlığı artacak, radikal İslam güçlenecek mi?" diye.
Ve bu düşünceden etkilenecek yerler arasında sıradaki Suriye var.
Suriye'de Esad'ı devirmek için savaşanların büyük bölümü radikal İslamcı gruplar ve El Kaideciler.
Şimdi ABD ve Batı, "Acaba Esad kalsa daha mı iyi?" sorusunu sormaya başlarsa ve bu soruya "Esad daha iyi" yanıtını verirse bizim durumumuz ne olacak!
Ben bu sorunun Batı'da epeydir sorulduğu ve Esad'ı devirme konusunda içine itildiğimiz yalnızlığın bundan kaynaklandığını zannediyorum.
Bu durumun "soru" olmaktan çıkıp bir "yanıt" haline geldiği anda ne yapacağımızı çok merak ediyorum.

Taha Akyol - Dogmatik ne demek?

Taha AKYOL
takyol@hurriyet.com.tr

13 Eylül 2012

Dogmatik ne demek?

TARİHÇİ Mete Tunçay’ın çok önemli bir sözü vardır: “Türkiye’de bütün akımlar dogmatiktir!”

Aynen katılıyorum Tunçay’a. Fakat sorulsa kimse dogmatik olduğunu kabul etmeyecektir! Kimler dogmatiktir diye sorduğumuzda “Ötekiler dogmatiktir” diye cevap verilecektir! ‘Ötekiler’in dogmatik olduğunu söylemek dogmatik bir yargı değil midir?
Bizde dogmatikliğin yaygınlığını gösteren diğer bir kanıt, her devirde keskin kutuplara ayrılıp bazen silahlı, bazen silahsız vuruşuyor olmamızdır. Çünkü “biz” daima haklı, iyi ve doğruyuzdur, “onlar” daima haksız, kötü ve yanlıştırlar!
Yok birbirimizden farkımız
1910’larda Hürriyet ve İtilaf Partisi yanlısı birine, İttihat ve Terakki’nin iyi icraatlarının da olduğunu kabul ettiremezdiniz. Bir İttihatçı’ya da muhalefetin haklı taraflarının bulunduğunu kabul ettirmek mümkün değildi.
Bu dogmatik ve çatışmacı alışkanlığımız cumhuriyet tarihi boyunca devam etti. “Hasım” tarafa hakaret etmek, aşağılamak, lakap takmak cumhuriyet tarihinde de devam etti. Bilimsel araştırmalar gerektiren konuları basite indirgeyip siyasi silah gibi kullanmak, karmaşık realiteye analitik gözle bakmak yerine “doğmatik” bir tavırla ak-kara çatışmasına dönüştürmek alışkanlığı devam etti.
Bugün de bir muhafazakârın “İsmet Paşa şu işi doğru yaptı” dediğini duyuyor muyuz? Yahut bir Kemalist’in, “Cumhuriyet döneminde Atatürk’e muhalefet edenlerin şu kaygıları da haklı çıktı” dediğini işittiniz mi?

Yılmaz Özdil - Testi

Yılmaz ÖZDİL
yozdil@hurriyet.com.tr

15 Eylül 2012

Testi

ABD Elçisi katledildi.

Pandora’nın kutusu açıldı deniyor.
*
Halbuki...
Pandora’nın kutusu yoktu.
Testi’si vardı.
Bildiğin, topraktan testi.
*
Rönesans bilgini Erasmus, gelecek kuşaklar da okusun öğrensin diye, Pandora mitolojisini kitaplaştırırken, tercüme hatası yapmış, Yunanca pithos kelimesiyle pyxis kelimesini karıştırıp, testi’yi kutu haline getirmişti. Tarihe böyle geçti. Ve, tarih hep böyle kaş yapayım derken göz çıkaran hatalarla dolu.
*
Eroin mesela...

Yavuz Bahadıroğlu - Tedbir ve takdir

Yavuz Bahadıroğlu
Tedbir ve takdir

Facialar üst üste geldi...

Önce on asker şehidimizi uğurladık...

Göz yaşlarımız kurumadan, birkaç şehit haberi daha geldi...

Acılarımızı yoğun biçimde yaşarken, ne görelim, Afyon'daki patlamada 25 askerimizi şehit vermişiz...

Yetmedi...

Aynı gece, insan kaçakçılarının küçücük bir balıkçı teknesinin ambarına kilitlediği göçmenlerden 61'i, teknenin kayalara çarpıp batması sonucu öldü.

İlber Ortaylı - Bütün zamanların en ünlü Korsikalısı: Napolyon

İlber Ortaylı .

Bütün zamanların en ünlü Korsikalısı: Napolyon

09 Eylül 2012

Borodino Savaşı’nın 200’üncü yılı nedeniyle Avrupa, Napolyon’un savaşlarını tartışıyor. Fransa için Korsika’yı harcadığı kanaatindeki hemşehrileri savaş tarihinin öncülerinden Napolyon’la iftihar etmiyor. Fransa ise onunla hem müftehir hem eleştiriyor. Unutmak taraftarı olanlar var ama unutulamıyor çünkü onsuz bir Avrupa düşünmek mümkün değil

200 sene önce 7 Eylül 1812’de Rusya tarihinin ve edebiyatının ünlü savaşı Borodino, imparatorNapolyon’un galibiyetiyle bitti. Bu onun 190 bin Alman, 50 bin Polonyalı ve Litvanyalı, İtalyanlar ve tabii Fransızlardan oluşan büyük ordusunun mahvolacağı sonun başlangıcıydı. Bu yıl Eylül ayında bütün Avrupa, Napolyon savaşlarını tartışıyor ve yeniden değerlendiriyor. Yayınlara bakarsanız bu savaşların içinde adet olduğu üzere unutulan, gene Türklerle Akkâ’da Cezar Ahmet Paşa ile yapılan ve Adriyatik’te İyon Adaları’nın Fransızlardan zaptı ile sonuçlanan Türk ve Rus ittifakının kazandığı zaferden söz edilmiyor.
1769 yılında bütün zamanların en ünlü Korsikalısı doğdu: “Napoleon Bonaparte”. Küçük Bonaparte 1770 yılında orta sınıf ve küçük soyluların çocuklarını yetiştirmek için kurulan askerî okulda eğitimine başladı. Korsika onunla çok iftihar etmiyor. Korsikalılar onun Fransa için Korsika’yı harcadığı kanaatindedirler. Oysa kimliğini ve ana dilini bile Rus olarak gösteren Joseph Stalin’le Gürcüler neolursa olsun iftihar ederler.

Rasim Özdenören - Önyargılarından kurtulmak çok zor

Rasim Özdenören
rozdenoren@yenisafak.com.tr

09 Eylül 2012 Pazar

Önyargılarından kurtulmak çok zorTürkiye'nin siyaset arenası bidayetten itibaren kargaşadan beri kalmamıştır. Denge bir kez bozulunca onun yeniden iadesi zaman istiyor. İstikrar için beklemek ve beklemesini bilmek gerekiyor. Salınım ancak artan bir ivmeyle yavaşlayarak yeniden bir dengeye ve istikrara kavuşur.
İngiliz tarihçisi Arnold Toynbee'ye bakacak olursak, o, daha 1960'lı yıllarda Osmanlı devletinin parçalanmasının son bulmadığını söylüyordu. Hem de Ankara'da, hem de DTCF'nin konferans salonunda...
Toynbee'nin bahsettiği parçalanma süreci Osmanlı devletinin 19. yy. boyunca yaşadığı dramatik dış ilişkiler süreciyle bağlantılıydı. Aynı süreç boyunca bir de iç siyaset ilişkilerinde yaşanan dramatik değişiklikler vuku bulmuştur. Tanzimat, arkasından Birinci Meşrutiyet ve 93 Harbi (1877 Osmanlı-Rus harbi –ki kanımca Osmanlı'nın yıkılmasında en belirleyici faktör odur-), arkasından İkinci Meşrutiyet, İttihatçıların iktidarı, Birinci Dünya Savaşı ve arkasından başlayan Osmanlı'nın tasfiyesi savaşı ve nihayet Cumhuriyet...
Bütün bu kargaşa ortamından sulh ve sükûn içinde sıyrılmayı beklemek elbette imkân dâhilinde olamazdı. Cumhuriyet'ten günümüze gelen süreçte de geçen her 10 yıl kendi iç şartlarını taşıyan özelliklerle çalkantının farklı veçhelerini sergilemiştir.

Yılmaz Özdil - Kara Fatma

Yılmaz ÖZDİL
yozdil@hurriyet.com.tr

9 Eylül 2012

Kara Fatma

Çiçekler açıyordu...

İzmir’in dağlarında.

Boşaldılar aşağıya...
Dörtnala.
*
Yüzbaşı Şerafettin, Teğmen Ali Rıza ve Teğmen Hamdi, bismillah ilk iş, Hasan Tahsin’in düştüğü yere, hükümet konağının alnı kabağına diktiler sancağı... Üsteğmen Selahattin Kordon’a dalarken, Teğmen Celil’le Asteğmen Besim, varmıştı bile Kadifekale’ye.
*
Ya Karşıyaka?
Kara Fatma!

Yavuz Bahadıroğlu - 19 Mayıs 1919 da Gerçekten Ne Oldu?

19 Mayıs 1919 da Gerçekten Ne Oldu?

19 MAYIS 1919 tarihi Mustafa Kemal Paşa’nın Samsun’a çıktığı ve Millî Mücadele ışığını yaktığı tarihtir… Peki ama bu ışığı ilk kim yakmıştı? Sadece Bandırma Vapuru ile Samsun’a çıkanlar mı?Kimler Bandırma’ya “tam yol” vermişti? Özetle 19 Mayıs’tan önce ve sonra neler olmuştu?Önce Bandırma Vapuru nasıl demir almış onu görelim…Yazı, Harbiye Nezareti’nden Sadaret’e yazılmıştı: “İlga edilen Yıldırım Orduları Kumandanı Miralay Mustafa Kemal Paşa Hazretleri, Dokuzuncu Ordu Kıt’alan Müfettişliğine tayin olunmuş ve tayin keyfiyeti padişah huzuruna arz edilmek üzere, Sadaret makamına arz kılınmıştır. Adı geçen zatın emri altında bulunacak olan Üçüncü ve On Beşinci Kolorduların mıntıkalarını ihtiva eden Sivas, Van,Trabzon, Erzurum vilayetleri ile Samsun Sancağı mülki memurlarının Mustafa Kemal Paşa tarafından yapılacak tebliğleri icra etmelerinin emir buyrulmasını istirham ederim” (30 Nisan 1919).

Bandırma Vapuru Harbiye Nezareti’nin bu yazısı ile Mustafa Kemal Paşa’ya Sivas, Amasya, Tokat,Şebinkarahisar, Van, Hakkâri, Trabzon, Rize, Gümüşhane, Samsun, Erzurum,Erzincan, Hınıs ve Şarki Beyazıt sancaklarının bütün askerî ve mülkî idaresi tam salahiyetle verilmişti. Sadaretin müsbet cevap verdiği bu tezkireden sonra Harbiye nezareti, Erkan-ı Harbiye-i Umumi’ye yaptığı tamimde “tayinin aynı günZat-ı Şahanenin (Padişahın) irade-i seniyeleri-ne arz kılındığını ve İstanbul’da bulunan Paşa’ya tebliğ edildiğini” bildirmişti.Harbiye Nazırı Müşir Şakir Paşa ile Sadrazam Damat Ferit Paşa, Mustafa Kemal Paşa’ya vazife ve salahiyetlerini gösteren bir talimat yazısı vereceklerdi.

Yavuz Bahadıroğlu - Boraltan Köprüsü faciası

Boraltan Köprüsü faciası

Olay şu: İkinci Dünya Savaşı sırasında Stalin yönetiminin acımasız baskılarına dayanamayan bir grup Azeri Türk’ü, “öz kardeş” saydıkları Türkiye’ye sığınmaya karar verip yola çıkıyorlar.

Yolda uğradıkları baskınlar sebebiyle arkaları sıra mezar taşlarından izler bırakarak, nihayet Aras Nehri’nin üzerinde bulunan Boraltan Köprüsü’nü (Iğdır) geçiyorlar ve Türk sınır karakoluna sığınıyorlar.

Artık kurtulduklarını, özgürlüğe kavuştuklarını düşünen 146 Azeri Türk’ü son derece mutludur, sevinçlidir.

Karakoldaki Mehmetçikler, başka Karakol Komutanı olmak üzere, Azeri kardeşlerini bağırlarına basıyor, ekmeklerini onlarla bölüşüyor, yataklarını ikram ediyorlar. 146 soydaşın hayatlarını kurtardıklarını düşünerek onlar da mutlu oluyor.

Sevinmekte acele ettikleri kısa bir süre sonra anlaşılıyor. Zira Karakol Komutanı’nın üstlerine yazdığı mektuba gelen şifreli cevap, tamı tamına bir “kara haber”dir:

“Karakolunuza sığınan Azerileri derhal Sovyet yetkililerine teslim edin!”

Yılmaz Özdil - Mast'er

Yılmaz ÖZDİL
yozdil@hurriyet.com.tr

8 Eylül 2012

Mast’er

Aslında... Her şey “Teksas”ta başladı.

Türkiye’nin Büyük Ortadoğu Projesi eş başkanı olduğunu öğrendiğimiz günlerde, 2004’te... Irak’ta öldürülen Amerikalı er Casey’nin annesi Cindy Sheehan, tek başına gitti, oğlumun katili sensin diye bağırarak, başkan buş’un “Teksas”taki çiftliğinin kapısına çadır kurdu.
Öbür anneler, bana ne demedi, çadırı kapan koştu. “Teksas”taki çiftlik çadırkent’e döndü. E orası, burası değil tabii, dağılın lan diyerek biber gazı sıkamadılar. Tiviler canlı yayındaydı.
İyi de güzel ablacım, senin oğlunu zorla askere götürmediler ki, bedelini ödüyoruz, tıkır tıkır maaş almak için gitmedi mi, diye sordular... Şu hazin cevabı verdi: Oğlum üniversite okumak istiyordu. Üniversiteler çok pahalı, param yetmedi. Ordudan aldığı maaşı biriktirip, üniversiteye gidecekti.
Yani...
Askerlikten yırtmak için
üniversiteye değil, üniversiteye
gidebilmek için askere gitmişti!
Annenin bu feryadı, duymak
istemeyen kulaklarda bile çınladı. Bizim çocuklarımız niye bize ait olmayan savaşlarda ölüyor sorusu, gariban evlerin odalarından taştı, manşetlere çıktı.

Yavuz Bahadıroğlu - "Yarın akşam öleceksin" deseler

Yavuz Bahadıroğlu
"Yarın akşam öleceksin" deseler

Ekranda düğün dönüşü (yani en neşeli an) meydana gelen bir kaza haberi...

İnsanlar savrulmuş durumda: Kimi yaralı, kimisi ölü...

Kendisi de yaralı bir kadın telefonda şöyle diyor: "Annemi kaybettik!"

Kanım dondu... O an en büyük gerçeğe tosladığımı fark ettim. Titredim. Ürperdim. Üşüdüm. Şaşırdım.

Çünkü ölüm hepimize "uzak bir ihtimal" gibi gözükür. Defalarca şahit olmamıza rağmen "ölmeyecekmişiz gibi" yaşamayı sürdürürüz.

Ve bir gün aniden o gerçekle yüz yüze geliriz...

"Öldü!" derler, inanamayız.

Şükrü Kızılıot - Üniversiteye giremeyene her ay 225 TL’ye kadar ceza

Şükrü KIZILOT
skizilot@yaklasim.com

3 Eylül 2012

Üniversiteye giremeyene her ay 225 TL’ye kadar ceza

Üniversiteye kayıt yaptıramayanlar, eller cebe..

Her ay en az 37,62 TL, en fazla da 225,72 TL prim ödeyeceksiniz!

Paranız yoksa, ailenizden alıp ödeyeceksiniz.

Ama mutlaka ödeyeceksiniz.

Artık sizin için yeni bir dönem başlıyor,

Olay ciddi..

Yılmaz ÖZDİL - İzmir, Hatay

Yılmaz ÖZDİL
yozdil@hurriyet.com.tr

1 Eylül 2012

İzmir, Hatay

81’lik delikanlı...

İzmir Fuarı açıldı.
Onur konuğumuz...
Hatay!
*
Televizyonun olmadığı dönemlerde, “coğrafya laboratuvarı”ydı Fuar... Hayatımda ilk Japon’u orda gördüm, ilk Afrikalıyı da... Soğuk Savaş yıllarında Sovyet pavyonuna girip, orak-çekiç’in altında fotoğraf çektirebildiğimiz “tek özgürlük alanı”ydı. İnsan için küçük, insanlık için büyük adım’ı atan ve geçenlerde rahmetli olan Neil Armstrong’u Ay’a indiren kapsülü getirmişti ABD, yanına da Ay’dan getirilen kaya parçasını koymuşlardı, sakal-ı şerif’in etrafında döner gibi kuyruğa giriyordu ahali... Filistin henüz devlet değilken, Arafat’ın kefiyesiyle biniyorduk çarpışan otolara, çünkü, avanta dağıtıyorlardı FKÖ pavyonunda... Küba, Malezya, Kenya, gidemiyorduk, geliyorlardı, tanışıyorduk; yaratılan’ı yaradan’dan ötürü sevmeyi illa seçmeli din dersinde öğrenmiyorduk! İthalat yasaktı, Marlboro’ya çember atıyorduk, lunaparkta... Düdük’ten başkası yoktu, ilk defa spagetti yemiştim, ilk ketçap’la... Sutyen’in porno muamelesi gördüğü, damalı taksi günleriydi, margarin üstüne tozşeker’li ekmek kemirdiğimiz, Anadol’un inekler tarafından yendiğine inandığımız, arapsabunu kokulu zamanlardı. Çamaşır makinelerinin merdaneli, cep telefonunu sadece Kaptan Körk’ün kullandığı, arkası yarın’a kulak kesildiğimiz, mum ışığının gölgesinde parmaklarımızı eğip bükerek duvara tavşan yaptığımız elektrik kesintili gecelerdi. Saz heyetleri smokin’le çıkardı sahneye gazinolarda, İran’a özenip kravat’a savaş açılmamıştı. Barış Manço, Cem Karaca, Zeki Müren, mesut bahtiyar’dan şarkılar dinliyorduk Fuar’da.